جنگل فندقلوی اردبیل از جمله تفرجگاه های مهم در سطح منطقه ای و ملی است. این تحقیق در جنگل مذکور، با هدف تعیین مقدار و شدت آسیب وارد بر درختچه های سرپا در اثر فعالیت تفرجی انجام گرفت. بدین منظور محدوده ای از جنگل که پارک جنگلی و تحت تاثیر فعالیت های تفرجی بود، انتخاب شد. با استفاده از یک شبکه آماربرداری به ابعاد ۵۰×۵۰ متر، ۸۶ قطعه نمونه دایره ای به شعاع ۵ متر در منطقه پیاده شد. نتایج نشان داد که حدود ۵۶ درصد از قطعات نمونه دچار آسیب متوسط و سنگین شده اند. به منظور تعیین تاثیرگذارترین متغیر، سه متغیر، انتخاب و با روش تحلیل عاملی، تجزیه وتحلیل شد. نتایج تحلیل عاملی نشان داد که عامل طول زخم به تنهایی حدود ۷۱ درصد از کل واریانس متغیرهای اولیه را بیان می کند. از طرف دیگر نتایج تجزیه واریانس و آزمون توکی نشان داد که از نظر شدت آسیب دیدگی درختچه ها، طول و سطح زخم بین طبقات مختلف قطعات نمونه، اختلاف معنی داری وجود دارد (۰۰۰/۰=p). همچنین نتایج نشان داد که بین متغیرهای تعداد درختچه های آسیب دیده و فاصله از حاشیه جنگل ارتباط نمایی وجود دارد. بنابراین نتیجه گیری می شود که فعالیت های تفرجی، آسیب های زیادی به جنگل وارد می کند و باید برنامه ریزی و مدیریت اصولی برای کاهش این آسیب ها صورت گیرد.

جنگل فندقلو, فعالیت تفرجی, قطعه نمونه, حاشیه جنگل, طبقه قطعه نمونه, تحلیل عاملی