زهراد هاشمیان - کارشناس ارشد جامعه شناسی جوانان، دانشگاه مازندران، دبیر علوم اجتماعی
ایمان احمدی سرابی - کارشناس ارشد، پژوهش علوم اجتماعی، دانشگاه دانش البرز- قزوین، دبیر علوم اجتماعی
سایه خدایاری مطلق - دانشجوی دکتری مسائل اجتماعی ایران، دانشگاه مازندران، دبیر علوم اجتماعی

در جهان رقابتی امروز، بیشک یکی از ابزارهای مهم در ایجاد تحول و بقای سازمان و رسیدن به اهداف و رسالتهای موردنظر، برنامه ها و رویکردهای نوین آموزش است؛ در این میان، آنچه مقوله تحول را حیات میبخشد و بقای سازمان را تضمین میکند، عنصر انسان و توسعه منابع انسانی است. آموزش وپرورش یکی از نهادهای مهم اجتماعی است که در پیشرفت اقتصادی، اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جامعه بیشترین نقش را داراست؛ اکثر اندیشمندان و صاحبنظران آن را زیربنای رشد و توسعه میدانند. پیشرفت و ترقی جامع کنونی درگرو تامین نیروی انسانی ماهر و متخصص است. نیروی انسانی بهمانند خونی در کالبد سازمان است که حیات و بقای سازمان را در عصر کنونی تضمین میکند. سازمان آموزش وپرورش بیش از هر سازمان دیگری با توجه به ماه یت آن وابسته به نیروی انسانی با عملکرد تاثیرگذار و بهره وری بالا میباشد. هدف پژوهش حاضر تحلیل جامعهشناختی تاثیر سرمایه اجتماعی و فرهنگی بر میزان بهره وری منابع انسانی در آموزش وپرورش و با تاکید بر نقش معلمان است. روش مطالعه در این تحقیق تحلیل اسنادی است که با پشتوانه از یافته های تحقیقات گذشته به تحلیل نقش سرمایه اجتماعی و فرهنگی بر بهره وری معلمان پرداخته است. یافته های تحقیق نشان میدهد که در اکثر تحقیقات سرمایه فرهنگی (تحصیلات، آموزشهای ضمن خدمت، مهارتهای شغلی) و سرمایه اجتماعی (شرکت در شوراها، شرکت در کارگروه های تخصصی) بر بهره وری نیروی انسانی (معلمان) آموزش وپرورش تاثیر مثبت و معناداری داشته است.

سرمایه اجتماعی، سرمایه فرهنگی، منابع انسانی (معلمان)، بهره وری.