پریسا پنجعلی - کارشناسی، گروه آموزش و پرورش ابتدایی، دانشگاه آزاداسلامی واحد استهبان، ایران.

هدف از تحقیق حاضر بررسی نقش جهت گیری انگیزش و الگوهای دلبستگی بر کاهش اضطراب مدرسه در دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان استهبان می باشد. از لحاظ هدف تحقیق از نوع کاربردی، از لحاظ روش انجام تحقیق توصیفی- پیمایشی می باشند. در این پژوهش جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزان مقطع متوسطه شهرستان استهبان در سال ۱۴۰۱ می باشد. روش نمونه گیری این پژوهش به صورت در دسترس بود. به این صورت که از بین دانش آموزان مقطع متوسطه تعداد۱۲۰ نفر انتخاب شدند. که در این پژوهش به دلیل وجود دو متغیر پیش بین، احتمال افت نمونه و همچنین افزایش اعتبار بیرونی اندازه نمونه ۱۲۰ نفر انتخاب شدند. تحقیق حاضر در دو بخش نظری و عملی انجام شده است. در بخش نظری، اطلاعات لازم با استفاده از روش کتابخانه ای و اسنادی بدست آمد و در بخش عملی، برای جمع آوری اطلاعات از روش میدانی و از پرسشنامه های استاندارد استفاده گردیده است. تجزیه و تحلیل داده ها با استفاده از نرم افزار SPSS و با آزمون رگرسیون انجام گرفته است. نتایج یافته های تحقیق حاکی از آن است که ابعاد الگوهای دلبستگی (خودارزیابی از مهارت، ایجاد ارتباط و شیوه شکل دهی به دلبستگی های نزدیک) به عنوان متغیرهای پیش بین و اضطراب مدرسه در دانش آموزان به عنوان متغیر ملاک در این متغیرها معنی دار است و نتایج نشان می دهد که متغیر خودارزیابی از مهارت (۴۲/۰-BETA= )، ایجاد ارتباط (۵۹/۰-BETA= ) و شیوه شکل دهی به دلبستگی های نزدیک (۲۱/۰-BETA= ) متغیر اضطراب مدرسه در دانش آموزان را پیش بینی می کنند که متغیر ایجاد ارتباط با بیشترین میزان و متغیر شیوه شکل دهی به دلبستگی های نزدیک در کمترین میزان قرار دارد و ابعاد جهت گیری انگیزش (انگیزش درونی و انگیزش بیرونی) به عنوان متغیرهای پیش بین و اضطراب مدرسه در دانش آموزان به عنوان متغیر ملاک، در همه متغیرها معنی دار است و نتایج نشان می دهد که متغیر انگیزش درونی با کمترین میزان تاثیر با بتای (۲۱/ ۰-BETA=) و انگیزش بیرونی با بیشترین میزان تاثیر با بتای (۵۵/۰-BETA= ) متغیر اضطراب مدرسه در دانش آموزان را پیش بینی می کنند.

جهت گیری انگیزش، الگوهای دلبستگی، اضطراب مدرسه، مقطع متوسطه، شهرستان استهبان