اکرم تقی خانی - سطح دو حوزوی (معادل کارشناسی)، ایران

هدف از تحقیق حاضر بررسی تاثیر تاب آوری و هوش هیجانی بر اضطراب و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مقطع متوسطه شهر تهران می باشد. روش پژوهش حاضر توصیفی از نوع همبستگی می باشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه دانش آموزانطع متوسطه منطقه ۱۵ شهر تهران در سال ۱۴۰۱ بود که به روش تصادفی ساده به تعداد ۲۸۰ نمونه آماری انتخاب شدند. داده های این پژوهش با استفاده از مقیاسهای اضطراب، تاب آوری، هوش هیجانی و نمره پیشرفت تحصیلی جمع آوری شدند. داده های پژوهش، با تحلیل رگرسیون ساده و چندگانه مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. نتایج پژوهش نشان داد که تاب آوری به عنوان متغیر پیش بین بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به عنوان متغیر ملاک تاثیر معنی دار است و نتایج نشان می دهد که متغیر تاب آوری با بتای (۵۸/۰BETA=) متغیر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی می کند و متغیر تاب آوری با بتای (۶۱/۰- BETA=) متغیر اضطراب دانش آموزان را پیش بینی می کند و ابعاد هوش هیجانی (مهارت های اجتماعی، کنترل عواطف، درک عواطف خود و دیگران و خوش بینی) به عنوان متغیرهای پیش بین بر اضطراب تحصیلی دانش آموزان به عنوان متغیر ملاک، تاثیر معنی دار دارد و نتایج نشان می دهد که متغیر مهارت های اجتماعی (۵۵/۰- BETA= ) و کنترل عواطف (۳۸/۰- BETA= )، درک عواطف خود و دیگران (۱۹/۰- BETA= )، خوش بینی (۴۹/۰- BETA=) متغیر کاهش فرسودگی شغلی را پیش بینی می کنند که متغیر مهارت های اجتماعی با بتایی ۵۵/۰- در بیشترین میزان و متغیر درک عواطف خود و دیگران با بتایی ۱۹/۰- در کمترین میزان قرار دارد و برای تعیین تاثیر ابعاد هوش هیجانی (مهارت های اجتماعی، کنترل عواطف، درک عواطف خود و دیگران و خوش بینی) به عنوان متغیرهای پیش بین بر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان به عنوان متغیر ملاک تاثیر معنی داری دارد با تحلیل رگرسیون چند گانه به روش ورود تحلیل شدند و نتایج نشان می دهد که متغیر مهارت های اجتماعی با بیشترین میزان بتایی (۸۶/۰BETA=)، کنترل عواطف (۴۳/۰BETA= )، درک عواطف خود و دیگران (۵۶/۰BETA= ) و خوش بینی (۳۹/۰BETA= ) و متغیر پیشرفت تحصیلی دانش آموزان را پیش بینی می کنند.

تاب آوری، هوش هیجانی، اضطراب، پیشرفت تحصیلی مقطع متوسطه، شهر تهران