روژین نادری - کارشناسی آموزش ابتدایی ، دانشگا ه آزاد اسلامی واحد مریوان

امروزه آموزش و پرورش یکی از ارکان مهم پیشرفت کشورهاست چرا که پایه ها و ریشه های تعلیم و تربیت نیروی انسانی خلاق ، آموزشدیده و مسئولیت پذیر که سکاندار توسعه و ترقی جامعه هستند از ابتدا در این دستگاه شالودهریزی می شود . جوانی جمعیت و رشد بالای آن در دهه های گذشته ، بر تعداد و نسبت جمعیت دانش آموزی افزوده و دستگاه اصلی تعلیم و تربیت را گسترده ، عظیم و پرحجم ساخته است . با وجود اختصاص درصد زیادی از بودجه کشور و تعداد انبوه نیروی انسانی این وزارتخانه ، بیگمان این دستگاه یکی از پرمشکلترین و پرمشغله ترین اجزاء جامعه نیز می باشد . در جایی که کمبودها و نارسایی های این دستگاه از نظر فضاهای فیزیکی ، منابع انسانی ، منابع مالی ، امکانات آزمایشگاهی و کمک آموزشی و . . . آشکار و محسوس بوده و تجربه نیز تاکنون نشان داده که رفع کامل این معضلات حداقل در کوتاه مدت دور از انتظار است ، بسیار بجاست که بر استفاده بهینه و کارآمدتر از آنچه در اختیار می باشد تاکید گردد تا شاید از این زاویه بتوان بر مشکلات بطور نسبی فائق آمد . لذا مقاله ذیل از نوع بررسی اسنادی و تحلیلی که با استفاده از روش کتابخانه ای و منابع چاپی و الکترونیکی جمع آوری شده بر این محور نگارش یافته است که چگونه می توان از ظرفیت نیروی انسانی موجود در آموزش و پرورش به نحو بهینه و شایسته تری استفاده کرد و بی آن که بر تعداد کمی آنها افزود ، بازدهی و ثمره ی بهتر حاصل نمود.

بهره وری ،آموزش و پرورش،نیروی انسانی ،ارتقاء،منابع انسانی