مریم سلیقه - کارشناسی ارشد مشاوره، دانشگاه آزاد اسلامی ،همدان، ایران
طیبه ورمزیار - کارشناسی ارشد مهندسی کامپیوتر،دانشگاه آزاد اسلامی ،بروجرد، ایران

مقاله ی حاضر این موضوع را مورد بررسی قرار داده است . اینکه آموزش و پرورش از دو نهاد خانه و مدرسه شکل می گیرد . بی شک باید میان خانه و مدرسه ارتباط شکل بگیرد تا بتوانیم کیفیت آموزشی و پرورشی مدارس را بهبود بخشیم . خانه یا مدرسه نمی توانند این کار را به تنهایی داشته باشند مدیران می توانند به روشهای مختلف اولیا را به مدرسه جذب کنند. و اگر اولیا به مدرسه اعتماد کنند به آن جذب خواهند شد و می توانند در امور مالی یا کار گروههای تخصصی در مدرسه نقشی داشته باشند پیشرفت علم سبب شده است که دانش آموزان در مسائل علمی چند گام از پدر و مادر خود جلوتر باشند و در واقع لازمه پیشرفت مدارس در گرو استفاده از تکنولوژی است . دانش آموزان ساعات بسیاری را در خانه می گذرانند به همین دلیل باید هماهنگی میان دانش آموز و اولیاء آنها شکل بگیرد و آموزش خانواده می تواند تاثیر به سزایی بر رابطه ی اولیا و دانش آموز داشته باشد و جلسات دانش افزایی برای مدرسان تشکیل شود و مدرسان با روشهای جدید در آموزش خانواده را پیشی بگیرند و حتی مدیران ابتدا نیاز سنجی خود را انجام دهند و با توجه به شاخص هایی که در دستورالعمل ها وجود دارد برنامه ریزی کنند و نظارت داشته باشند و ارزیابی کنند که حضور والدین در کلاسهای آموزشی مفید بوده است یا خیر. بسیاری از اولیا از طریق کلاسهای آموزشی تعامل خود را با مدرسه بیشتر نموده و دانش آموزانی که شاهد حضور مستمر اولیا خود در مدرسه هستند از لحاظ علمی پیشرفت بیشتری دارند و مسئولیت پذیرتر هستند و به این نکته مهم اشاره شده است . که رسانه های جمعی در روشنگری اولیای دانش آموزان، احترام به اولیاء و اطلاع یافتن از کاستی ها و کمبودهای مدرسه از عوامل موثر بر مشارکت است . و اینکه رویکرد مشارکت پیش از هرچیز مبتنی بر جلب مشارکت های فکری ، مشورتی - تخصصی و مهارتی والدین است به طوری که مشارکت مالی والدین در مدرسه را می توان آخرین اولویت مشارکتی مورد نظر مدرسه خواند و پیشنهاداتی در خصوص موضوع مقاله آورده شده آمادگی خود را جهت ارائه مقاله اعلام می دارم.