بررسی ویژگی های هیدرولیکی آبخوان واقع در مسیر قطعه شرقی- غربی خط هفت تونل مترو تهران در زمان انجام حفاری مکانیزه با نگرشی بر میزان آب ورودی به تونل
عنوان مقاله: بررسی ویژگی های هیدرولیکی آبخوان واقع در مسیر قطعه شرقی- غربی خط هفت تونل مترو تهران در زمان انجام حفاری مکانیزه با نگرشی بر میزان آب ورودی به تونل
شناسه ملی مقاله: JR_JIRAEG-4-3_006
منتشر شده در در سال 1390
شناسه ملی مقاله: JR_JIRAEG-4-3_006
منتشر شده در در سال 1390
مشخصات نویسندگان مقاله:
حمیدرضا ناصری - ۱. عضو هیئت علمی دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی، تهران
سهراب زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژئولوژی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
جعفر حسن پور - دکتری زمین شناسی مهندسی، مدیر پروژههای زیرزمینی، مهندسی مشاور ساحل
مسعود مرسلی - دانشجوی دکتری هیدروژئولوژی، دانشکده علوم، دانشگاه تربیت معلم، کرج
خلاصه مقاله:
حمیدرضا ناصری - ۱. عضو هیئت علمی دانشکده علوم زمین دانشگاه شهید بهشتی، تهران
سهراب زارع - دانشجوی کارشناسی ارشد هیدروژئولوژی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید بهشتی، تهران
جعفر حسن پور - دکتری زمین شناسی مهندسی، مدیر پروژههای زیرزمینی، مهندسی مشاور ساحل
مسعود مرسلی - دانشجوی دکتری هیدروژئولوژی، دانشکده علوم، دانشگاه تربیت معلم، کرج
تاثیر وجود آبهای زیرزمینی بر روی حفاری تونل از جهت تاثیر بار هیدرولیکی آب زیرزمینی بر روی شرایط حفر تونل و در نتیجه میزان آب ورودی به تونل، مسئله بسیار مهم در حفاری مکانیزه در محیطهای شهری است. نفوذ آب به تونل میتواند منجر به وارد شدن خساراتی به تجهیزات ساخت تونل، پرسنل و روند اجرای کار شود. لذا جهت طراحی سیستم ایمنی تونل و پیش بینی تمهیدات ایمنی قبل از شروع عملیات حفاری، بررسی وضعیت هیدروژئولوژی مسیر تونل ضروری است. آگاهی از میزان نشت آب به تونل میتواند در انتخاب روش حفاری مناسب و همچنین شرایط طراحی و نوع پمپ مورد نیاز، برای خروج آب از تونل موثر باشد. در این مقاله با استفاده از روش مدلسازی عددی تفاضل محدود (با استفاده از نرم افزار GMS۷.۰ و کد MODFLOW) و روشهای تحلیلی میزان دبی آب زیرزمینی به قطعه شرقی - غربی خط هفت تونل متروی تهران تخمین زده شده است. دادههای مورد استفاده شامل تراز آب زیرزمینی در سال آبی ۸۸-۸۷، میزان پمپاژ چاهها، آب برگشتی چاههای فاضلاب، بارش و تغییرات میزان هدایت هیدرولیکی در طول مسیر تونل میباشد. میانگین مقدار دبی بدست آمده برای کل ۱۲ کیلومتر قطعه شرقی- غربی خط هفت متروی تهران در روش تحلیلی ۳۴۵ لیتر بر ثانیه و در روش مدلسازی عددی ۲۹۵ لیتر بر ثانیه است. در پایان، نتایج مدلسازی تفاضل محدود و روشهای تحلیلی برای زونهای مختلف مسیر تونل با هم مقایسه شده است. این مقایسه نشان میدهد که میزان نفوذ به دست آمده از روابط تحلیلی به نتایج مدل نزدیک است.
کلمات کلیدی: مدل سازی, تفاضل محدود, کد MODFLOW, روش های تحلیلی, تونل, نشت آب زیرزمینی
صفحه اختصاصی مقاله و دریافت فایل کامل: https://civilica.com/doc/1875159/