شقایق الوندی - دانشجوی کارشناسی ارشد دانشگاه تهران
مهدی قاسمیه - عضو هیات علمی دانشگاه تهران

اغلب سیستم های مستهلک کننده انرژی دارای محدودیت هایی از قبیل عمر مفید، پایداری، نگهداری، پیچیدگی نصب، احتیاج به تعویض و اعمال تغییر در هندسه سازه پس از وقوع زلزله می باشند. در سال های اخیر استفاده از آلیاژهای حافظه دار شکلی(Shape Memory Alloy درجهت بهبود رفتار جداسازهای پایه مورد توجه قرار گرفته است. عدم باقی گذاشتن کرنش پسماند، قابلیت استهلاک مناسب انرژی، مقاومت دربرابر خستگی و خوردگی از خصوصیات منحصر به فرد این آلیاژ می باشد. هدف از این مقاله بررسی اثر استفاده از آلیاژهای حافظ هدار شکلی هوشمند، با خصوصیت رفتار فوق الاستیک، در سازه های جداساز شده در پایه م یباشد. در تحقیق حاضر دستگاه جداساز نوین با استفاده ازتکنولوژی آلیاژهای حافظ هدار ارائه گردیده است. به همین منظور سازه 3 طبقه فولادی با جداساز نوین مدلسازی شده و مزیت دستگاه جداسازنوین ارائه شده در مقایسه با جداسازهای رایج نیز مورد بررسی قرار گرفته است. دستگاه جداساز ترکیبی با آلیاژهای حافظه دار شکلی با استفاده از پاسخ های متفاوت آلیاژ در سطوح مختلف کرنش باعث بهبود عملکرد سازه در طول زلزله می شود. نتایج تحلیل تاریخچه زمانی بیانگر افزایش ظرفیت اتلاف انرژی و محدود نمودن تغییرمکان نسبی بین پایه و سازه فوقانی می باشد

جداسازهای پایه، آلیاژهای حافظه دار شکلی، تحلیل تاریخچه زمانی، الاستومر