زهرا مهرآیین
آزاده دوستی
سعیده درفشه
راضیه پورنگ

سرمایه اجتماعی عمدتا مبتنی بر عوامل فرهنگی و اجتماعی است . وجوه گوناگون پیوندها ،همکاری ، اعتماد متقابل وارتباطات میان اعضای یک شبکه موجب تحقق اهداف اعضا می شود.علاوه بر این سرمایه اجتماعی برای برنامه های توسعه توفیق آفرین است .وجود سرمایه اجتماعی ، بستر مناسبی برای بهره وری سرمایه انسانی و اقتصادی و فیزیکی است و برعکس نبود سرمایه اجتماعی ، اثربخشی سایر سرمایه ها را در دستیابی به توسعه منتفی می کند و بدون سرمایه اجتماعی ، طی کردن راههای توسعه و تکامل فرهنگی و اقتصادی ، ناهموار و مشکل می شود. پذیرش این مفهوم به عنوان یک نوع سرمایه در سطح مدیریت کلان توسعه کشورها می تواند شناخت جدیدی را ازسیستم های اقتصادی - اجتماعی ایجاد کرده و دولتمردان را در هدایت بهتر جامعه به سمت توسعه یاری رساند. نظر به اهمیت موضوع در کشور ایران در این نوشته به رمینه پیدایش و بررسی مفهوم ”سرمایه اجتماعی ” و نطریه های آن ، ابعاد و مولفه های آن و همچنین جنبه منفعت عمومی سرمایه اجتماعی ،نقش دولت در ایجاد سرمایه اجتماعی ، کارکردهای مثبت و منفی آن ، وضعیت سرمایه اجتماعی پرداخته شده است .

سرمایه اجتماعی ، تعلیم و تربیت نوین ، آموزش و پرورش