طاهره بیچرانلو حسن - دانشجوی کارشناسی ارشد برنامه ریزی شهری،گروه شهرسازی، دانشکده هنر، دانشگاه بجنورد، بجنورد، ایران
علی اصغر پیله ور - دانشیار، گروه شهرسازی، دانشکده هنر، دانشگاه بجنورد، بجنورد، ایران
حسن وحدانی چرزه خون - استادیار، گروه شهرسازی، دانشکده هنر، دانشگاه بجنورد، بجنورد، ایران

جنبه منفی تعارض که در اثر ناسازگاری اهداف،ارزش ها و منافع ایجاد میشود، میزان اثربخشی نظام اداری را کاهش می دهد. از طرفی جنبه مثبت تعارض موجب آشکار شدن مشکلات و بازنگری در برنامه ها و افزایش اثربخشی سازمان میشود. مدیریت تعارض استفاده از تکنیک های حل و فصل و یا تحریک تعارض برای دستیابی به سطح مطلوبی از تعارض است که پیامدهای منفی بروز تعارض را در کارآیی فرآیندهای اداری کاهش میدهد و در وضعیتی که راضی بودن به شرایط موجود مانع جست و جو برای روش های بهتر و تعامل اثربخش است، نقش محرک برای ایجاد تغییرات در عملکرد سازمانی دارد.تشویق مدیران اداری به حفظ حداقل سطح تعارض و به اندازه ای که سازمان را زنده،خلاق و انتقاد کننده از خود نگه دارد،نیازمند افزایش آگاهی و شناخت دانش تعارض است.پژوهش حاضر از نوع کاربردی بوده و به دنبال تبیین ارتباط میان تحقق سیاست های کلی نظام اداری با مدیریت تعارض است و سعی داشته با روش مطالعه نظام مند و کتابخانه ای از طریق مرور مرتبط ترین منابع لاتین و فارسی با رویکردی مروری-تحلیلی به موضوع بپردازد.نتایج نشان می دهد از لزومات اثربخشی سازمانی،شناخت و آموزش سبک های مدیریت تعارض برای مدیران در دستگاه های اداری است و سبک های مدیریت تعارض به عنوان لایه میانجی و تعدیلگر از طریق ایجاد: اعتماد،تعهد،پیشگیری از فساد،مشارکت،انگیزه،قدرت یادگیری،تفکر یکپارچه،خلاقیت،شفافیت،پاسخگویی و...در راستای بهبود عملکرد سازمانی و تحقق سیاست های کلی نظام اداری موثر خواهند بود.

تعارض،مدیریت تعارض،اثربخشی