ثمره صفی خانی - دکتری جامعه شناسی، گرایش بررسی مسائل اجتماعی ایران، دانشگاه الزهرا (س)، تهران، ایران

در دهه های اخیر و پس از موج مدرنیزاسیون و توسعه ناپایدار، ضرورت بازنگری در ویژگی ها و مبانی ساخت مسکن بیش از پیش مورد توجه قرار گرفته است و مفهوم معماری متناسب با اقلیم به کرات در متون مرتبط به چشم می خورد. در این تحقیق ضمن مرور این منابع و شناسایی شاخص های عمده معماری متناسب با اقلیم به بررسی زمینه اجتماعی و فرهنگی تحقق این معماری پرداخته شد و از خلال توجه به معنایی که در ذهن تولیدکنندگان و مصرف کنندگان مسکن، از مسکن ایده آل وجود دارد نشان داده شد که مسکن ایده آل از نظر مصاحبه شوندگان ویژگی هایی داشت که از ملاحظات زیست محیطی گاه فاصله بسیار جدی داشت؛ خانه های چندطبقه با آسانسور و پارکینگ برای سکونت فرزندان ذکور یا دریافت اجاره بها از مستاجر، دارای نمای سنگ یا ترکیب سنگ و آجر، پارکینگ، آسانسور، با کف سرامیک و آشپرخانه اپن و ام دی اف و آشپزخانه مخفی، سه اتاق خواب مجزا و .... در تصور ذهنی ساکنان، خانه هایی ایده آل بود و دغدغه ای برای داشتن خانه ای نداشتند که بشود با کمترین صرف انرژی در آن زندگی آسوده ای داشت.

معماری متناسب با اقلیم،توسعه پایدار،مسکن ایده آل،تصور ذهنی