ارزیابی میزان تاثیر خلاقیت شغلی پرسنل بر افزایش کارایی و بهبود حمل و نقل شهری در مشهد

حمل و نقل، عامل بسیار مهمی در پایداری است و در واقع دستیابی به توسعه پایدار، مستلزم برنامه ریزی برای دستیابی به حمل و نقل پایدار است. حمل و نقل پایدار شهری بر اساس ایجاد هماهنگی و کلان نگری شکل می گیرد. در این مورد باید همه اجزای سیستم حمل و نقل شهری و محیط آن را در نظر گرفت. تاثیرات متقابل سیستم و محیط شهری را درک کرده و جهت رفع معضلات آن شامل آلودگی های زیست محیطی، مشکلات تصادف، تنزل زندگی شهری و کاهش تساوی و عدالت اجتماعی است، قدم بردارد. این پژوهش با هدف افزایش کارایی و بهبود حمل و نقل شهری در مشهد با استفاده از خلاقیت شغلی پرسنل انجام شد. جامعه آماری این تحقیق ۱۸۰ نفر از پرسنل شاغل در سازمان حمل و نقل عمومی مشهد بود که با استفاده از جدول مورگان ۱۲۳ نفر به عنوان نمونه نهایی انخاب و پرسشنامه توزیع شد که در نهایت ۱۲۰ نمونه به عنوان نمونه نهایی انتخاب شد. به منظور جمع آوری داده ها از دو پرسشنامه پرسشنامه خلاقیت شغلی و پرسشنامه حمل و نقل عمومی استفاده شد و بر اساس آزمون رگرسیون مشخص شد خلاقیت شغلی پرسنل به میزان ۷/۸۴ در صد بر افزایش کارایی و بهبود حمل و نقل شهری در مشهد تاثیر مثبت و معناداری داشت.

Keywords:

خلاقیت شغلی , مدیریت بحران , حمل و نقل و ترافیک , شهر مشهد , رگرسیون