سیاوش طهور - کارشناسی ارشد حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آستارا
سمیه چوبداری - کارشناسی ارشد حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد آستارا
پاکیزه فیضی - کارشناسی حسابداری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد آستارا

در گذشته، محققان حسابدهی مالی به نظریه های عاملیت و مباشرت تکیه داشتند تا پدیده هایی را توضیح دهند کهممکن است مانع از تبادل اطلاعات مالی در فرآیند حسابدهی شوند. این مقاله ارتباط تئوری انتقادی به حسابدهی مالیعمومی موثر را ارزیابی می کند. بخش عمومی در کشورهای در حال توسعه مکانیسم حسابدهی دارد که براساس مدلعاملیت است. مکانیسم حسابدهی در پی فرضیه های نظریه مدیر – عامل بیشتر بر روی نظارت بر رویه ها تمرکز دارد تاعدم تقارن اطلاعاتی را کاهش دهد. این امر می تواند افشای اطلاعات را تقویت کند اما ممکن است منجر شود به اضافه باردر طرف حساب کنندگان و حساب شوندگان. ادبیات گسترده تاکید دارد که این نظریه چهارچوب مناسبی برای خدماتپیمانکاری نیست که اندازه گیری و مشاهده آنها دشوار است و اینکه این نظریه نمی تواند مسئله ارتباط محیط، رقابت،قابلیت مدیریت و دسترسی یا فقدان مشوق های قوی مخصوصا مالی را برای همراه کردن اقدامات یک عامل هدف قراردهد. با ظهور تحقیقات در حسابدهی مالی، مسئله بهترین چهارچوب نظری برای اتخاذ، همچنان بی پاسخ مانده است.نظریه حسابداری انتقادی در میان پژوهشگران در تلاش خود برای هدف قرار دادن مسائل تعارض اهداف بین مدیر و عاملو دشواری یا ناتوانی مدیر برای تایید کار عامل، مقبولیت گسترده ای پیدا کرده است. ادبیات موجود، تعداد اندکی ازمطالعات بر روی ادبیات حسابداری انتقادی را ایجاد کرده است که بر روی کشورهای در حال توسعه تمرکز دارد. این مقالهنظری تئوری حسابداری انتقادی و ارتباط آن با جوامع در حال توسعه امروزی را بررسی می کند.

تئوری انتقادی، حسابداری، حسابدهی، بخش مالی عمومی