عرفان خداپرست - دانشجوی دکتری طراحی محیط، دانشگاه تهران
محمدرضا مثنوی - استاد گروه طراحی محیط، دانشگاه تهران
فاطمه اسحقی - دانش جوی دکتری طراحی محیط، دانشگاه تهران

تلاش برای رسیدن به ساختار و فرم شهری پایدار بعد از نیمه دوم قرن بیستم شدت بیشتری گرفته و، »شهر فشرده« از معروفترین نظریاتی است که تاکنون در این زمینه ارایه گشته است . این نظریه توسط سیاست گذاران در سرتاسر جهان پذیرفته و به کار گرفته شده است ؛ اگرچه ، هنوز پیرامون این مفهوم بحث های بسیاری مطرح می باشد. این پژوهش ابتدا با مرور مطالعات نظری پیرامون شهر فشرده، به بررسی ابعاد و مولفه های م ختلف اثرات فرم شهری فشرده، بر پایداری و تابآوری ، می - پردازد. سپس ، با تشریح مفهوم »سیستم منظر شهری « و بررسی تفاوتها و تمایزهایی که این نوع از سیستم و اساسا نوع نگاه سیستمی ، در مدیریت و برنامه ریزی شهر فشرده ایجاد می کند، با ارائه یک مدل مفهومی ، به جایگاه به کارگیری سیستم های منظر شهری در ارتقا تابآوری و پایداری شهر فشرده می پردازد. نت ایج نشان می دهد، بهرهمندی و بکارگیری سیستم های منظر شهری ، با ادغام جریانهای اجتماعی -فرهنگی شهرها در زیرساخت های سبز طراحی شده، سهم بالقوه آنها را در ارائه خدمات اکوسیستم افزایش داده و علاوه بر آن، به طور فزایندهای سبب ایجاد مزایای چندگانه در زندگ ی شهری خواهد بود. این پارادایم جدید در ارتقای شاخص های تابآوری و پایداری شهر فشرده و غلبه بر شاخص های پیش روی آن موثر است .

برنامه ریزی شهری ، شهر پرتراکم ، اختلاط کاربری ، رویکرد سیستمی ، طراحی یکپارچه