سید مسعود موسوی حسنی - ۱- گروه جغرافیا و برنامه ریزی شهری، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام خمینی(ره) شهرری
احمد عزیزی - ۲- کارشناس ارشد مدیریت بازرگانی(گرایش مالی)، دانشگاه آزاد اسلامی واحد یادگار امام

یکی از مسائل مهم و کلیدی که در کنار برنامه ریزی های کلان و بخشی باید به طور مستقل به آن پرداخته شود، برنامه ریزی آمایش سرزمین و برنامه ریزی منطقه ای است. برنامه ریزی آمایش سرزمین، روند جامعی از برنامه ریزی منطقه ای را ارایه می کند. این شکل از برنامه ریزی برای به کارگیری برنامه ریزی منطقه ای در سطح یک کشور بهترین مکمل برای برنامه ریزی کلان و بخشی است. برنامه آمایش سرزمین؛ برنامه ریزی در مقیاس ملی، کلان و در سطح سرزمین است که تمامی نقاط کشور را شناسنامه دار و تمامی ویژگی ها و ظرفیت های نقاط مختلف را شناسایی می کند، همانطور که برنامه ریزی شهری در مقیاس یک شهر است، بنابراین مفهوم هر دو برنامه یکی است، اما یکی در سطح شهر و دیگری در مقیاس ملی انجام می شود. آموزش و تامین انسانی متخصص در زمینه برنامه ریزی و آمایش سرزمین در کشور و کشورهای هم جوار فراهم کردن زمینه دانش افزایی شاغلان موجود در دستگاه ها و نهادهای مرتبط با برنامه ریزی منطقه ای و آمایش سرزمین در کشورها فراهم کردن دانش و تخصص لازم در کشور و در بین برنامه ریزان و تعمیم گیران برای نگرش جامع به شهر و روستا در راستای توسعه یکپارچه شهری و روستایی در قالب برنامه ریزی آمایش سرزمین رفع خلا موجود در زمینه مطالعات برنامه ریزی آمایش سرزمین از ضروریات می باشد. به عبارتی دیگر، آمایش سرزمین به پخش متقارن و متوازن جغرافیای فعالیت های اقتصادی-اجتماعی در پهنه سرزمین نسبت به زیرساخت ها و منابع طبیعی و منابع انسانی اطلاق می شود. حال، به برنامه ریزی و تلاش مدیریتی برای اجرا و توزیع منابع بر اساس مولفه های جمعیت و اقتصاد، برنامه ریزی آمایش سرزمین گفته می شود.

کلمات کلیدی: برنامه ریزی شهری، توسعه یافتگی، آمایش سرزمین