زهرا شریفی - کارشناس ارشد حقوق عمومی، دانشگاه آزاد اسلامی، واحد سیرجان

پژوهش حاضر به بررسی حقوق اقلیت ها در نظام حقوق اساسی جمهوری اسلامی ایران درچارچوب اصل ۱۴قانون اساسی می پردازد. در قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران طبق اصول ۱۳ و ۱۴، ایرانیان زرتشتی،کلیمی و مسیحی، تنها اقلیت های دینی شناخته می شوند که در حدود قانون، در انجام مراسم دینی خود آزادند و در احوال شخصیه و تعلیمات دینی، بر اساس آیین خود عمل می کنند. در اصل ۱۴ قانون اساسی آمده است که به حکم آیه شریفه (لاینهاکم االله عن الذین لم یقاتلوکم فی الدین و لم یخرجوکم من دیارکم ان تبروهم وتقسطوا الیهم ان االله یحب المقسطین)، دولت جمهوری اسلامی ایران و مسلمانان (اصل ۱۱ قانون اساسی بین اهل سنت و شیعیان تمایزی قائل نشده است) موظفند، نسبت به افراد غیر مسلمان با اخلاقی حسنه، قسط و عدل اسلامی عمل کرده حقوقی انسانی آن ها را رعایت کنند. این اصل برای کسانی معتبر شناخته شده که بر ضد اسلام و جمهوری اسلامی ایران توطئه و اقدام نکنند. دولت جمهوری اسلامی موظف است، سیاست کلی خود را بر پایه ائتلاف و اتحاد ملل اسلامی قرار دهد و بکوشد تا وحدت سیاسی، اقتصادی و فرهنگی جهان اسلام تحقق یابد. در پایان این نتیجه حاصل شده است، که قوانین جمهوری اسلامی ایران با توجه نمودن به مردم سالاری دینی، با دادن حق نمایندگی مجلس شورای اسلامی به اقلیت ها و وضع قانون مبنی بر اینکه وزرا نیز می توانند از میان اقلیت ها انتخاب شوند در گسترش حقوق اقلیت ها کوشیده است.

حقوق اقلیت ها، اصل ۱۴، قانون اساسی، جمهوری اسلامی ایران