عسگر مینایی مزرعه خلف - استادیار، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه محقق اردبیلی ، اردبیل ، ایران
وحید خرم - دانشجوی دکتری رشته آلودگی های محیط زیست ، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی ، تبریز، ایران
هادی غایبی - دانشیار، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه محقق اردبیلی ، اردبیل ، ایران،
علی نعمت اله زاده - استاد، دانشکده فنی و مهندسی ، دانشگاه محقق اردبیلی ، اردبیل ، ایران

امروزه گسترش صنایع مختلف و افزایش شهرنشینی باعث ایجاد انواع مختلف آلودگی های محیط زیستی در شهرها شده است . یکی از انواع آلودگی ها، آلودگی صوتی می باشد. آلودگی صوتی سبب بروز نارضایتی های جسمی ، روحی و روانی در افراد می شود. به همین دلیل سازمان حفاظت محیط زیست اقدام به تدوین دستورالعمل ها و قوانین برای کنترل و پیشگیری از آلودگی صوتی نموده است . بر اساس تبصره ۴ ماده ۱۱ قانون هوای پاک؛ کلیه مراکز و واحدهای صنعتی و تولیدی حسب تشخیص سازمان حفاظت محیط زیست مکلفند نسبت به نمونه برداری و اندازه گیری آلودگی هوا، در فاصله زمانی ممکن و در چهارچوب خوداظهاری ، در پایش اقدام نمایند. طرح خوداظهاری در پایش در راستای اصل ۴۴ قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و به موجب بند الف ماده ۶۱ قانون برنامه چهارم توسعه کشور مطرح گردیده، با استفاده از توانایی آزمایشگاه های معتمد سازمان حفاظت محیط زیست انجام می شود. در مقاله حاضر ابتدا قوانین لازم برای پایش آلودگی صوتی محیط زیست توسط آزمایشگاه معتمد محیط زیست برای مراکز صنعتی و کارگاهی بیان شده شده است . در ادامه یک کارگاه شن و ماسه برای بررسی موردی انتخاب شده و با تعیین چهار ایستگاه در محل کارگاه، تراز معادل صوت در هر چهار ایستگاه اندازه گیری شده است . نتایج اندازه گیری نشان داد که مقادیر هر چهار ایستگاه در محدوده مجاز قرار دارند.

آلودگی هوا، آلودگی صوتی ، صوت سنج ، محیط زیست