مریم موذن - کارشناس طراحی و دوخت، هنرآموز طراحی و دوخت، آموزش و پرورش استان هرمزگان، ایران
حوا رئیسی حسن لنگی - دانشجوی دکتری پژوهش هنر دانشگاه آزاد اسلامی واحد بینالملل کیش، کیش، ایران

سبک آرتنوو یک جریان هنری است که در نگاهی اجمالی به آن، به حرکتی در هنرهای تزئینی اروپا گفته می شود که در سال ۱۸۹۵ آغاز گردید و تا آغاز جنگ جهانی اول ادامه یافت. این نهضت به سرعت فراگیر شد و درکشورهای گوناگون، به نام های مختلفی اطلاق گردید. هنر نو نقطه تعالی و برآیند تلاقی نهضت های اصلاح طلب میانه قرن نوزدهم همچون نهضت هنرو صنایع انگلستان و نتیجه تاثیرپذیری هنرمندان غربی از شرق و خاور دور بود، که از درون تلاش ها و کنکاش های هنریهنرمندان این دوران سر برآورد و بر همه هنرها از نقاشی و پیکرتراشی گرفته تا کتاب آرایی، پوسترسازی، مصورسازی کتاب،معماری، تزئینات داخلی، هنرهای دستی، منسوجات و همچنین موسیقی و تئاتر و ادبیات تاثیر گذاشت. در مقاله حاضر بهبررسی نهضت هنر نو، جستجوی ریشه های آن در بطن تاریخ، آثار شاخص هنرمندان، حیطه گسترش این سبک و تاثیر آن برهنر معماری، نقاشی گرافیک و چاپ، شیشه گری و در نهایت دنیای مد، منسوجات و اکسسوری ها پرداخته شده است. این مقالهبه روش تاریخی و توصیفی و با بهره گیری از منابع کتابخانه ای، مقالات و نشریات اینترنتی نوشته شده است. یافته های تحقیقبیانگر آن است که سبک آرت نوو علیرغم تمامی تاثیراتی که در گذرا به مدرنیسم و تغییر ذائقه زیبایی شناسی داشت، به دلیلعدم تطبیق با معیارهای صنعتی حاکم بر زمانه خود و دگرگونی آرمان های هنری در اوایل قرن بیستم عمر بسیار کوتاهیداشت

آرت نوو، خطوط پرپیچ وتاب، طبیعت، پیکرهای زنانه، دنیای مد