غلامرضا شریفی - همکار
علیرضا بابایی مزرعه نو - نویسنده مسئول
زهرا رضایی - همکار

ظرفیت کار جسمانی فرد تا اندازه ای به توانایی او در گرفتن، انتقال و توزیع اکسیژن در عضلات فعال بستگی دارد که نشان دهنده استقامت قلبی – تنفسی است. لذا این مطالعه به منظور تاثیر تمرین هوازی – بی هوازی همزمان بر ظرفیت کار جسمانی دختران هندبالیست اجرا گردید. در یک مطالعه نیمه تجربی، ظرفیت کار جسمانی ۳۰ نفر از دختران هندبالیست استان اصفهان با دامنه سنی ۱۶.۲ ± ۱۵.۲ قبل و بعد از ۸ هفته تمرینات هوازی – بی هوازی اندازه گیری شد. نتایج بدست آمده با استفاده از نرم افزار spss۱۸ تحلیل شده است. میانگین و انحراف معیار ظرفیت کار جسمانی گروه تجربی و گروه کنترل قبل از تمرین به ترتیب ۰.۴۴۰ ± ۲.۱۳ و ۰.۲۱۱ ± ۱.۹۸ و ظرفیت کار جسمانی گروه تجربی و گروه کنترل بعد از تمرین به ترتیب ۰.۴۸۶ ± ۲.۳۲ و ۰.۲۲۲ ± ۲.۰۲ بود. لذا ظرفیت کار جسمانی گروه تجربی پس از هشت هفته تمرین هوازی -بی هوازی همزمان به طور معنی داری افزایش یافت (۰.۰۵ p). نتایج نشان داد تمرینات هوازی -بی هوازی همزمان بر روی ظرفیت کار جسمانی دختران هندبالیست تاثیر معناداری دارد.

تمرین هوازی – بی هوازی ، ظرفیت کار، دختران هندبالیست