سید علی اصغر فتحی - دانشگاه محقق اردبیلی، اردبیل، ایران

کشت گیاهان پوششی یکی از روش­های رایج در مدیریت زیستگاه برای افزایش تنوع بندپایان مفید است. در پژوهش حاضر تاثیر کشت گیاهان پوششی بین ردیف­های درختان گلابی، Pyrus communis L.، در تراکم جمعیت و میزان خسارت پسیل گلابی، Cacopsylla pyricola (Förster)، و دشمنان طبیعی آن روی درختان گلابی طی دو سال متوالی ۱۴۰۱ و ۱۴۰۲ بررسی شد. گیاهان پوششی مورد آزمایشی شامل (۱) شبدر قرمز، Trifolium pratense L.، (۲) رزماری، Rosmarinus officinalis L. ، (۳) کلزا، Brassica napus L.، (۴) کشت مخلوط شبدر-رزماری-کلزا و (۵) شاهد فاقد گیاهان پوششی بودند. نتایج نشان دادند که کمترین تراکم تخم­ها، پوره­ها و حشرات کامل پسیل گلابی و نیز درصد برگ­ها و میوه­های دارای علایم خسارت پسیل به ازای یک شاخه ۳۰ سانتی­متری در کرت­های حاوی کشت مخلوط شبدر-رزماری-کلزا مشاهده شد. همچنین، بیشترین فراوانی کل شکارگرها در کرت­های حاوی کشت مخلوط شبدر-رزماری-کلزا ثبت شد. در بین شکارگرهای جمع­آوری شده گونه­های Anthocoris nemoralis (Fabricius)، Orius niger (Wolff)، Hippodamia variegata (Goeze)، Chrysoperla carnea (Stephens) و Episyrphus balteatus De Geer به­ترتیب فراوانی بیشتری داشتند. بیشترین مقدار شاخص تنوع شانون (۲۲/۲H΄ =  در سال ۱۴۰۱ و ۲۰/۲ در سال ۱۴۰۲) و شاخص یکنواختی پیلو (۹۶/۰ J' =  در هر دو سال مورد آزمایش) برای ترکیب گونه­های شکارگر پسیل گلابی در کرت­های حاوی کشت مخلوط شبدر-رزماری-کلزا محاسبه شد. بنابراین، می­توان نتیجه­گیری کرد که کشت مخلوط شبدر-رزماری-کلزا بین درختان گلابی موجب افزایش تنوع و فراوانی شکارگرها و کاهش جمعیت پسیل گلابی می­شود.

پسیل, تنوع زیستی, حفاظت, دشمنان طبیعی, کشاورزی پایدار