محمد حسین جعفری ابنوی - دانشجوی دکتری آب و سازه های هیدرولیکی دانشگاه آزاد اسلامی واحد استهبان.
رضا محمدپور - استادیار گروه آب واحد استهبان، دانشگاه آزاد اسلامی واحد استهبان
محمد کریم بیرامی - دانشیار، دانشگاه صنعتی اصفهان.

در این تحقیق مشخصات پرش هیدرولیکی در حوضچه های واگرا-همگرا مورد بررسی قرار گرفته و کلیه آزمایش­ها در کانالی به طول ۱۱ متر، عمق ۷/۰ متر  و عرض ۴۸/۰ متر انجام گرفت. نتایج به دست آمده از حوضچه واگرا-همگرا با حوضچه واگرای تدریجی و کلاسیک و همچنین تحقیقات پیشین مقایسه شده است. نتایج نشان می دهد که در دبی بیشترین  نسبت عمق (y۲/y۱) و طول پرش (Lj/y۱) در حوضچه واگرا-همگرا به ترتیب به میزان ۵/۳۵ و ۷/۹۵ درصد نسبت به حوضچه های کلاسیک کاهش داشته در حالی که این مقادیر برای حوضچه واگرای تدریجی به ترتیب  برابر با ۷/۳۱ و ۹/۶۹ درصد به دست آمده است. از طرفی مقدار افت انرژی در حوضچه های واگرا-همگرا و واگرای تدریجی به ترتیب ۷/۲۳ و ۸/۱۹ درصد نسبت به حوضچه های کلاسیک افزایش یافته است. در انتها با استفاده از آنالیز ابعادی و دو روش تحلیلی و رگرسیونی، معادله هایی برای پیش بینی نسبت اعماق مزدوج و طول پرش پیشنهاد شده است. با توجه به این تحقیق می توان نتیجه گرفت که حوضچه های واگرا-همگرا عملکرد مناسب­تری نسبت به حوضچه های کلاسیک و واگرا دارد که علاوه بر ابعاد کمتر دارای افت انرژی بیشتری نیز می باشند.

سرعت جریان, عمق ثانویه پرش, طول گرداب پرش, افت انرژی در پرش