یوسف حضرتی لیلان - دانشجوی دکتری شهرسازی، گروه معماری و شهرسازی، واحد بین الملل تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
حسن ستاری ساربانقلی - دانشیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.
میر سعید موسوی - استادیار گروه معماری و شهرسازی، واحد تبریز، دانشگاه آزاد اسلامی، تبریز، ایران.

محل زندگی انسان ها سهم عمده ای از سطوح کاربری اراضی شهری را به خود اختصاص می دهد؛ در شهرهای کوچک بیش از ۶۰ درصد و شهرهای بزرگ حدود ۴۰ درصد از سطح شهر تحت پوشش اراضی سکونتگاه های شهری است. اغلب سکونتگاه های شهری در کلان شهر تبریز بعضا در مجاورت گسل فعال شمال تبریز و در معرض عوامل مخاطرات طبیعی ازجمله لرزه خیزی قرار گرفته اند. وضعیت استقرار سکونتگاه ها در اراضی شهری منطقه مورد مطالعه و لزوم برنامه ریزی دقیق درجهت توسعه فیزیکی یا قطاعی آتی، پهنه بندی اراضی شهری را مخصوصا در کلانشهرها در این خصوص بسیار ضروری به نظر می رسد. هدف از این تحقیق، تعیین وضعیت فعلی الگوی استقرار کاربری های اراضی شهری در منطقه ۵ شهرداری تبریز و پهنه بندی منطقه مورد مطالعه براساس شاخص های اساسی موثر بر مخاطره لرزه خیزی در مناطق آسیب پذیر، با استانداردهای کاربری های اراضی شهری است. در این پژوهش از روش های ارزیابی چندمعیاره مبتنی بر تحلیل شبکه ای سلسله مراتبی Fuzzy ANP۱ با تلفیق GIS برای تولید و تجزیه وتحلیل نقشه ها و لایه های مختلف استفاده شده است. نتایج تحقیق نشان داد از کل مساحت ۳۶۱۷ هکتاری منطقه مورد مطالعه، حدود ۲۱۰ هکتار با استاندارد خیلی کم در مناطق شمال غرب، ۲۱۳۰ هکتار با استاندارد کم در مناطق عمدتا شرق، شمال شرق و جنوب، ۸۲۳ هکتار با استاندارد متوسط در مناطق عمدتا جنوب و جنوب غرب، ۳۴۸ هکتار با استاندارد زیاد در جنوب و عمدتا جنوب غرب و ۱۰۴ هکتار با استاندارد خیلی زیاد عمدتا در جنوب استقرار یافته اند.

پهنه بندی اراضی شهری, مخاطره لرزه خیزی, ANP Fuzzy, منطقه ۵ شهرداری تبریز