نسرین اتابک - گروه دریانوردی - حمل و نقل دریایی، واحد خارک، دانشگاه آزاد اسلامی، خارک، ایران،
پرویز باورصاد - گروه دریانوردی-حمل و نقل دریایی، احد خارک، دانشگاه آزاد اسلامی، خارک، ایران
غلامرضا دلبر - گروه دریانوردی-حمل و نقل دریایی، احد خارک، دانشگاه آزاد اسلامی، خارک، ایران

با توجه به الزامات جدید برای انتشار دی اکسید های گوگرد (SOX) از کشتی ها که از اول ژانویه سال ۲۰۲۰ توسط سازمان بین المللی دریانوردی اجرا شده است میزان گوگرد موجود در سوخت می بایست به ۵/. درصد کاهش یابد. در این پژوهش نحوه مدیریت الزامات انتشار دی اکسید گوگرد با بررسی و تجزیه و تحلیل مقایسه ای فناوری های مختلف کنترل انتشار دی اکسید گوگرد انجام شده است که مرجع تصمیم گیری برای انتخاب بهترین گزینه را برای مدیران در حوزه صنعت دریانوردی فراهم می کند. در این تحقیق با بررسی های جامع کتابخانه ای ، معیارهای اصلی کنترل انتشار دی اکسید گوگرد (SOX) به منظور انطباق با الزامات قانون سازمان بین المللی دریانوردی و ۲۴ زیرمعیار استخراج گردید. در گام بعدی با بهره گیری از روش دلفی و توزیع ۶۸ عدد پرسشنامه در میان جامعه آماری انتخاب شده شامل کارشناسان بخش دریایی اداره کل بنادر و دریانوری استان بوشهر، فرماندهان شناورها، مالکان شناور و شرکت های سوخت رسان، عوامل موثر بر فناوری های کنترل انتشار دی اکسید گوگرد(SOX) رتبه بندی گردید. همچنین برای اولویت بندی زیرمعیارها ضریب اهمیت تلفیقی محاسبه و بر مبنای آن رتبه بندی انجام شد..یافته های پژوهش نشان می دهد ، معیار های سوخت کم سولفور(LSFO) و نصب اسکرابر بیشترین ضریب اهمیت را دارند و همچنین زیرمعیارهای "استفاده از سوخت کم سولفور(LSFO) می تواند بر کنترل انتشار دی اکسید گوگرد (SOX) اثر گذار باشد" ، " استفاده از سوخت کم سولفور(LSFO) می تواند به منظور انطباق با الزامات IMO ۲۰۲۰ مورد استفاده قرار گیرد"، "سوخت کم سولفور(LSFO) می تواند در کشتی های ایرانی مورد استفاده قرار گیرد. " ، "اسکرابر می تواند در کشتی های ایرانی مورد استفاده قرار گیرد" و "استفاده از سوخت کم سولفور(LSFO) قابلیت پایداری و سازگاری با ساختار کشتی را دارد" بیشترین ضریب اهمیت تلفیقی را بدست آورد.

قانون IMO ۲۰۲۰, صنعت کشتیرانی, سوخت کم سولفور