مجتبی دهستانی اردکانی - استادیار گروه علوم ورزشی دانشگاه اردکان
مرتضی پور آذر - گروه آموزش تربیت بدنی، دانشگاه فرهنگیان، تهران، ایران
بهشته اقبالی - دانشکده تربیت بدنی و علوم ورزشی، دانشگاه تهران، تهران. ایران
حسین صمدی - گروه رفتار حرکتی، گروه تربیت بدنی و علوم ورزش، دانشگاه یزد
نشمین عزیزی دارابخانی - گروه تربیت بدنی، دانشکده علوم انسانی، دانشگاه علوم و تحقیقات تهران

اهداف: هدف پژوهش حاضر بررسی تاثیر سابقه و تجربه بازی های ملی بر انسجام تیمی و تعدیل ویژگی های رفتاری ناکارآمد ورزشکاران رشته های برخوردی و غیربرخوردی بود. مواد و روش ها: تعداد ۷۵ ورزشکار رشته برخوردی و ۱۱۴ورزشکار رشته غیر برخوردی در این پژوهش حضور داشتند. همچنین از دو پرسشنامه خلق و خوی برونل و محیط گروهی کارن که میزان انسجام گروهی را در دو بعد انسجام تکلیف و انسجام اجتماعی ارزیابی می کردند استفاده گردید. به منظور تجزیه و تحلیل داده ها پس از کلموگروف اسمیرنوف(۰۵/۰p≥) و اطمینان از توزیع طبیعی دادها، آزمون تی تک نمونه، آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و ضریب همبستگی پیرسون در سطح۰۵/۰ P≤ استفاده گردید.یافته ها: نتایج پژوهش نشان داد که تفاوت معناداری در خرده مقیاس های تنش، توان بازی و سردرگمی بین ورزشکاران رشته های برخوردی و غیر برخوردی وجود دارد. همچنین سابقه و تجربه حضور در تیم های ملی از مهمترین فاکتورهای تاثیر گذار بر انسجام تیمی بودند. نتیجه گیری: نتایج پژوهش پیشنهاد می کند ضمن شناسایی رفتارهای کارآمد و ناکارآمد ورزشکاران، آموزش استفاده از استراتژی های کنترل خلقیات منفی توسط روانشناسان ورزشی در برنامه های تمرینی گنجانده شود.

کلیدواژه ها: آشفتگی, استرس, خستگی, شاخص های ناکارآمدی, ورزشکاران رشته های برخوردی