مرضیه ورپشتی - استادیار، گروه مهندسی کامپیوتر دانشکده فنی و مهندسی، دانشگاه شهرکرد، شهرکرد ایران

یک شبکه حسگر جهت دار از مجموعه ای از گره های حسگر جهت دار تشکیل شده است که می توانند در چندین سمت تغییر جهت دهند تا پوشش ناحیه موردنظر را گسترش دهند. یکی از مسائل مهم در این شبکه ها فراهم کردن پوشش کافی برای انجام وظایف حسگری است. این مقاله به مسئله انتخاب جهت مناسب برای حسگرهای جهت دار به منظور ارائه پوشش کامل ناحیه در شبکه های حسگر جهت دار می پردازد. ما با استفاده از مفهوم مانستگی (homology) در توپولوژی جبری پوشش در شبکه های حسگر جهت دار را با استفاده از مجتمع های سادکی (simplicial complex) مدل می کنیم و مسئله انتخاب جهت مناسب برای حسگرهای جهت دار را به صورت یک برنامه ریزی خطی دودویی فرمول بندی می کنیم. سپس الگوریتمی مبتنی بر اتوماتای یادگیر سلولی نامنظم برای جهت دهی حسگرها پیشنهاد می کنیم. الگوریتم پیشنهادی بر اساس اندازه حفره های موجود در ناحیه تحت پوشش کار می کند. الگوریتم پیشنهادی برای یافتن حفره ها در شبکه حسگر از رویکردی مبتنی بر مانستگی استفاده می کند. نتایج شبیه سازی حدود ۲% افزایش در میزان پوشش و همچنین کاهش چشمگیر در تعداد شرایط و متغیرهای مسئله بهینه سازی پیشنهادی را نشان می دهد.

پوشش ناحیه, شبکه های حسگر جهت دار, مکان یابی حفره, اتوماتای یادگیر سلولی, مجتمع سادکی