عبدالله نصری - دانشیار گروه فلسفه دانشگاه علامه طباطبایی، تهران، ایران

هرمنوتیک را به عام و خاص و فلسفی تقسیم کرده اند. شلایرماخر و دیلتای، طرفدار هرمنوتیک عام و هیدگر و گادامر از مدافعان هرمنوتیک فلسفی هستند. شلایرماخر و دیلتای به دنبال روشهای عام برای فهم متون هستند ، اما هیدگر و گادامر به تحلیل ما هیت فهم توجه دارند. گادامر با تالیف کتاب « حقیقت و روش » گام موثری در ارائه هرمنوتیک فلسفی برداشته است. وی با نقد متفکران گذشته روش را موجب نیل به حقیقت نمی داند ، بلکه مواجهه با متن را موجب فهم آن می داند.      برای گادامر شرایط امکان فهم اهمیت بسزایی دارد. از نظر وی عواملی چون تاریخمندی ، زبان ، پیشداوریها و گفتگوی با متن، امکان فهم متن را میسر می سازد.      در این مقاله علاوه بر بررسی این عوامل به این نکته اشاره شده که لازمه تفکر گادامر نوعی نسبیت در فهم متن و محدودیت معرفت بشری است.

ماهیت فهم, حیث تاریخی, پیشداوریها, درهم آمیختگی افقها, نسبیت فهم, مفسر محوری