اعظم زاهدی - استادیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، مجتمع آموزش عالی گناباد، گناباد، ایران
محمد بومری - استاد گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه سیستان و بلوچستان، زاهدان، ایران
محمدعلی مکی زاده - دانشیار گروه زمین شناسی، دانشکده علوم، دانشگاه اصفهان، اصفهان، ایران

کانسار اسکارن مس خود، در فاصله ۵۰ کیلومتری شمال ­غرب شهر تفت، در استان یزد در بخش میانی کمربند ماگمایی ارومیه- دختر واقع شده ­است. زمین ­شناسی این کانسار عمدتا شامل واحدهای کربناتی تریاس بالایی می ­باشد که مورد نفوذ یک گرانودیوریت پورفیری با سن الیگومیوسن قرار گرفته است. زون­ های اسکارنی شامل گارنت اسکارن و گارنت- پیروکسن اسکارن، جانشین مرمر و سنگ­ های آهکی در مجاورت با گرانودیوریت پورفیری شده ­اند. در این مقاله، مقادیر δ۱۸O وδ۱۳C کلسیت­ ها از سنگ­ آهک (کلسیت رسوبی)، مرمر (کلسیت دگرگونی) و کلسیت اسکارنی گزارش و تفسیر شده ­است. داده ­ها نشان می­ دهد که تهی ­شدگی سیستماتیک ایزوتوپ­ های کربن و اکسیژن در کلسیت ­های دگرگونی و اسکارنی رخ داده است. کلسیت­ های اسکارنی بالاترین میزان تهی ­شدگی را نسبت به کلسیت­ های کربناتی و مرمری نشان می­ دهند. مدل­ های محاسباتی نشان داد که این تهی ­شدگی سیستماتیک ایزوتوپی می ­تواند به تراوش سیال ماگمایی نسبت داده شود. تهی ­شدگی مقادیر d۱۳C و  d۱۸Oدر انواع متفاوت کلسیت­ ها در کانسار خود توسط برهم­ کنش سیالات ماگمایی =+۹.۰ ‰) d۱۸O) با سنگ ­های کربناتی دگرسان ­نشده در دمای کمتر از ۴۰۰ درجه سانتی­ گراد، X(CO۲) کمتر از ۰۵/۰ و نسبت آب به سنگ (W/R) %۲۰-۵۰ قابل تفسیر است.

تهی شدگی ایزوتوپی, ایزوتوپ های پایدار کربن و اکسیژن, اسکارن, خود, یزد