معصومه السادات حسینی میرصفی - دانشگاه آزاد اسلامی، تهران

انسان، با دارابودن ساحت فردی و اجتماعی، در طول زندگی خود، همواره اجتماعی بودن را بر تنهایی رجحان داده است. از آن جایی که گزینش زندگی اجتماعی اختیاری است و در حدود اختیاری بودن آن، دینی نیز هست؛ بنابراین انسان به منظور پیشبرد اهداف حیات اجتماعی خود نیازمند دین می باشد. ظهور و بروز بسیاری از فضایل و رذایل اخلاقی و عبادات با پشتوانه اعتقادی، در بستر اجتماع و در رابطه با زندگی اجتماعی انسان ها شکل می گیرد و اثرات خود را بر اجتماع و مسائل اجتماعی می گذارد. در این مقاله نگارنده به هدف پاسخ به این سوال که «حکمت وفسلفه گذاری آموزه های عبادی اسلام با معیار شاخصه های لفظی چگونه است؟»، با استفاده از معیار شاخصه های لفظی، به تبیین حکمت و اهداف آموزه های عبادی پرداخته است. یافته های این تحقیق بعد از استخراج شاخصه های لفظی و آموزه های عبادی با استناد به آیات قرآن کریم و روایات معصومین (علیهم السلام)، عبارت از بیان فسلفه و حکمت این آموزه هاست که در قالب اهداف غایی و اهداف واسطه ای به رسیدن به منافع دنیوی و اخروی بیان می گردد. این پژوهش از نظر هدف، پژوهش کاربردی و از نظر جمع آوری داده ها، یک پژوهش کیفی است. از نظر روش پژوهش نیز توصیفی - تحلیلی می باشد.

حکمت، هدف، اولویت، آموزه های عبادی، شاخصه های لفظی