محمد غفاری فرد - Assistant Professor, Faculty of Economics, Ahlbayt International University (AS) (Responsible Author)
غلام عباس علمدار - Master's student in economics at Ahlbayt International University (A.S.)

سیاست­های کلی اقتصاد مقاومتی با هدف رشد پویا، تقویت شاخص­های اقتصاد مقاومتی و رسیدن به اهداف سند چشم انداز بیست ساله، با رویکرد انعطاف پذیری، دانش بنیانی، عدالت محور، فرصت ساز، پیشرو، درون زا و برون گرا در سال ۱۳۹۲ ابلاغ گردید. بنا براین هدف اصلی این مقاله تعیین و سنجش وضعیت محورهای  اقتصاد مقاومتی  در استان­های مختلف ایران بوده و سعی شد با وزن دهی و اولویت بندی شاخص­های اثرگذار با بهره­ گیری از روش (AHP&TOPSIS) وضعیت محورهای اقتصاد مقاومتی در استان­های کشور مشخص شود. نتایج نشان می­دهد، استان تهران در محورهای اصلی چون دانش بنیانی اقتصاد و تداوم، پیشرفت، پویا و پیشروبودن اقتصاد در رتبه اول و استان سیستان و بلوچستان و ایلام به ترتیب در رتبه­های آخر قرار گرفتند. در محورهای اصلی مردمی بودن اقتصاد و عدالت بنیانی اقتصاد استان­های همدان، کهگیلویه و بویراحمد به ترتیب در رتبه­های اول و استان سیستان و بلوچستان در هردو محور در رتبه آخر قرار گرفته اند. در محورهای برون­گرایی اقتصاد و درون­زایی اقتصاد استان­های خوزستان و بوشهر به ترتیب در رتبه­های اول و استان­های گیلان و لرستان به ترتیب در رتبه­های آخر قرار گرفته اند. بر اساس شاخص ترکیبی کل، استان تهران در رتبه اول و استان سیستان و بلوچستان در رتبه آخر قرار گرفته اند.بنابراین سیاستگذاران اقتصادی جهت ارتقای شاخص های اقتصاد مقاومتی در استان ها بویژه استان های کمتر توسعه یافته می بایست سیاستهای عدالت بنیانی و ارتقای شاخص های اقتصاد دانش بنیان را در دستور کار خود قرار دهند.

Resistance economy, composition index, TOPSIS-AHP, Provinces, اقتصاد مقاومتی, استان, شاخص ترکیبی, تاپسیس