امیر آرامی - دانشجوی کارشناسی ارشد مدیریت شهری، دانشگاه آزاد اسلامی، صفادشت، تهران

فضاهای شهری و مکان های عمومی وابسته به متغیرهای فراوان تاثیر گذارنده و تاثیر پذیرنده ی پیدا و پنهان بصری هستند؛ که عدم شناسایی و عدم مواجهه با تمام این عوامل، سبب درک ناقص و رویکردهای اشتباه در جریان عادی و تصمیم گیری در آینده می شود. از آنجا که شهر به مثابه یک موجود زنده می باشد و دائم در حال تغییر، تکامل و یا متاسفانه رو به تضعیف است، تاثیر ابعاد پنهان و پیدا نسبت به محدوده ها بسیار با اهمیت و ضروری می باشد. این پژوهش مستندات و وضعیت موجود نمونه موردی را با روش مدل SWOT و سپس جداول IFE و EFE مورد تجزیه و تحلیل قرار داده است و نهایتا با استفاده از ماتریس QSPM راهبردهای ترکیبی به دست آمده را دسته بندی و گروه بندی نموده است . پژوهش حاضر از لحاظ هدف کاربردی بوده و مبتنی بر روش های کمی است، در ادامه جهت انتخاب محورهای دارای پتانسیل با استفاده از مدل تحلیل سلسله مراتبی معکوس ( IHWP )، میزان ادراکات محیطی جهت پیشنهاد زمینه های لازم پیاده را مورد سنجش قرار گرفتند که در این فرآیند پهنه های ناکارآمد تعیین گردید. در نهایت با استفاده از کمی سازی سنجش و انجام محاسبات مربوط به امکان سنجی و اولویت بندی، با استفاده از مدل ماتریس ارزیابی کمی گزینه ها ( QAM ) امکان سنجی محورهای دارای پتانسیل انجام شد و در نتیجه راهکارها و پیشنهادات لازم در چهار اولویت و با تاکید بر مولفه ی عملکردی، کالبدی، محیط زیست و سازمان فضایی برای ایجاد پیاده راهی موفق با پوشاندن نقاط ضعف از طریق بهبود وضعیت موجود و تقویت نقاط قوت ارائه گردید.

مدیریت توسعه شهری، ادراکات محیطی، فضاهای پیاده رو