نبی اله ادیبی - دانشجوی دکتری مهندسی استخراج معدن، دانشگاه امیرکبیر،دانشکده مهندس
مجید عطایی پور - دانشیار دانشگاه صنعتی امیرکبیر، دانشکده مهندسی معدن،

وقتی بخشی از مواد داخل معدن روباز استخراج می شود باید در خصوص مقصد آن تصمیم گیری شود. با توجه به عیار حد و نوع مواد استخراجی ممکن است چهار مقصد کارخانه پرعیارکنی، اسید شویی، دامپ باطله و انباشتگاهها برای آنها در نظرگرفته شود. انباشتگاهها انواع مختلفی دارد که انباشتگاههای میانی، حائل و انباشتگاه جهت اختلاط عیارها از آن جمله هستند. دسته دیگری از انباشتگاهها نیز ممکن است در معدن احداث گردند که مواد آنها دارای عیاری کمتر از عیار حد بوده و دربرآورد سود و زیان به عنوان باطله محسوب می گردند. اما دلایلی نظیر احتمال افزایش قیمت محصول در آینده یا کاهشهزینه ها و بالا رفتن راندمانها با ورود تکنولوژی های جدید در عرصه ماشین آلات و کارخانجات معدنی سبب میشود که برخی از مدیران معادن تصمیم می گیرند تا نسبت به احدث انباشتگاههای کمعیار اقدام نمایند. در این مقاله دستورالعملی ارائهمیشودکه به مدیران کمک می کند تا بر مبنای ارزش انتظاری و تکنیکهای تصمیم گیری، تصمیم بگیرند که آیا نیازی به احداث انباشتگاههای کم عیار در معدن هست یا خیر و در صورت احداث انباشتگاه کم عیار، چه عیارهایی را باید در آن نگهداری نمود.

انباشتگاههای کم عیار، معادن روباز، ارزش انتظاری، تکنیکAHP