بررسی اثر حرارت دهی بوکسیت بر کاهش آلودگی کربنات و اگزالات لیکور آلومینات سدیم فرآیند بایر

انحلال بوکسیت دیاسپری در فرآیند بایر، در دمای بالا و در مجاورت آهک و محلول سود کاستیک صورت گرفته و علاوه بر آلومینا، ترکیبات آلوده کننده کربنات و اگزالات موجود در بوکسیت و آهک نیز در محلول هیدروکسید سدیم حل می شود. غلظت اینترکیبات بتدریج افزایشیافته و موجب بروز برخی مشکلات در فرآیند پالایشآلومینا می گردد. این تحقیق بنا دارد با حرارت دهی بوکسیت، میزان ورود کربنات و اگزالات به لیکور فرآیند بایر را کاهش دهد. این عمل موجب می شود ترکیبات آلی و کانی های کربناته منیزیت و کلسیت موجود در بوکسیت، بصورت CO2خارج و بدین ترتیب از ورود این مواد به لیکور آلومینات سدیم جلوگیری بعمل آید. این روش علاوه بر حذف آلودگی کربنات و اگزالات، با ایجاد تغییر در ساختار کانی دیاسپور و آلوموسیلیکات موجود در بوکسیت، موجب کاهش انرژی و زمان مورد نیاز در فرآیندهای خردایش و آسیاکنی می گردد. همچنین این عمل، کاهش حدود 10 درصدی جرم بوکسیت را در بر داشته که می تواند با بوکسیت جدید جایگزین و موجب افزایش ظرفیت تولید آلومینا گردد. نتایج نشان داد، این روش قادر است به ترتیب 66 و 72 درصد کربنات و اگزالات موجود در بوکسیت را کاهش دهد

Keywords:

فرآیند بایر , بوکسیت , ناخالصی , کربنات , اگزالات