مختار بهرامی

گردشگری، فعالیتی پیچیده و چند بعدی است و برنامه ریزی برای توسعه آن نیازمند سازگاری و همسویی اقدامات در سطوح مختلف تصمیم گیری است. توسعه گردشگری، زمانی امکان پذیر است که اقدامات عملی در مقیاس محلی با سیاست گذاری کلان در مقیاس ملی و روندهای در حال گذار در مقیاس جهانی در یک جهت قرار گیرند. این پژوهش بر آن است تا اثرات مقیاس های محلی، ملی و جهانی را بر توسعه گردشگری در استان کردستان در غرب ایران بررسی نماید و سپس با تعیین مهمترین مقیاس اثرگذار بر توسعه گردشگری در محدوده مورد مطالعه، مهمترین عواملی را که در مقیاس های سه گانه فوق منجر به وضعیت عدم توسعه گردشگری در این مکان شده است، شناسایی کند. پژوهش حاضر از نوع کاربردی و روش تحقیق در آن توصیفی - تحلیلی است و شیوه گردآوری داده ها نیز اسنادی و پیمایشی است. فرض اصلی تحقیق این است که مقیاس ملی با توجه به ماهیت بینابینی خود، بیشترین اثرگذاری را بر عدم توسعه گردشگری دارد و عوامل سیاسی که لزوما درون حوزه گردشگری قرار نمی گیرد، مهمترین دلایل عدم توسعه گردشگری در استان کردستان به حساب می آید. یافته های کتابخانه ای و میدانی تحقیق هر دو فرضیه تحقیق را مورد تایید قرار می دهد. بدین معنی که مقیاس های ملی، جهانی و محلی به ترتیب بیشترین اثرات را بر بهوجود آمدن وضعیت موجود داشته و «ضعف زیرساخت های حملونقل» و «وجود رویکرد امنیتی و سیاسی نسبت به جامعه محلی» در مقیاس محلی، «دیدگاه سیاسی و دینی ایدئولوژیک نسبت به سیاستگذاری گردشگری» در مقیاس ملی و «روابط تیره سیاسی میان ایران و کشورهای غربی» در مقیاس جهانی، مهمترین عوامل عدم توسعه گردشگری در استان کردستان است.

توسعه گردشگری، مقیاس&#۱۷۲;های محلی، ملی و جهانی، استان کردستان.