اسماعیل اوتادی - گروه مهندسی عمران، دانشگاه آزاد اسلامی واحد تهران جنوب

طرح و اجرای برنامه های عمرانی و مطالعات مربوط به زمین مستلزم وجود اطلاع دقیق مهندسی(مسطحاتی، ارتفاعی، چگونگی) و به هنگام، به صورت نقشه های گوناگون(ترسیمی، رقمی، تصویری) از منطقه مورد نظر است. زیربنای کلیه کارهای عمرانی نقشه برداری است. بررسی وضعیت پوشش اراضی(کشاورزی و منابع طبیعی) و تغییر کاربری به منظور ارائه راهکار جهت مدیریت هرچه بهتر این اراضی در توسعه و مدیریت اکوسیستم ها همواره توسط کشورهای پیشرفته مورد توجه است.نقشه برداری راه، فرآیندی مهم در تعیین مقدار فواصل و عوارض با توجه به کاربرد ضروری و عمده در توسعه ارتباطات و اتصالات یک کشور محسوب می شود. عمده کاربرد نقشه برداری در این حوزه، در جاده ها بزرگراه ها، مسیرهای صعب العبور، مسیر های روستایی و .. انجام می شود. یک مهندس نقشه بردار در این فرآیند با تعیین و اندازه گیری عوارض زمین، جمع آوری اطلاعات و تعیین موقعیت جغرافیایی و نمایش توپوگرافی منطقه، اطلاعات لازم جهت انجام برنامه ریزی های زیرساخت پروژه را انجام می دهد. کاربرد نقشه برداری در مهندسی عمران به ابتدای مراحل برنامه ریزی برای یکی پروژه ساختمانی مربوط می شود؛ با استفاده از این کار می توان قبل از آن که ساخت و ساز شروع شود موقعیت ها و محاسبات دقیق درباره ی محل احداث اندازه گیری می شود، این اندازه گیری ها برای دقت بیشتر در مختصات مختلف جغرافیایی انجام می شود. می توان گفت بدون انجام فرآیند نقشه برداری امکان پیشرفت پروژه بدون نقص وجود ندارد قطعا در طول آن با موانع و مشکلاتی روبه رو خواهید شد که قابلیت جبران نداشته و زمان و هزینه های پروژه هدر می دهد. استفاده درست از نقشه برداری به استفاده حداکثری از فضا و درک سازه ها منجر می شود. نقشه برداری در مهندسی عمران به افزایش دقت در اجرای پروژه ها، افرایش تاثیرات محاسبات، محاسبات زلزله و افزایش بهره وری سازه طراحی و احداث شده منتهی می گردد.

واژه کلیدی: نقشه برداری، پروژه عمرانی، توپوگرافی منطقه