امیر مانی ورنوسفادرانی - دانشگاه تهران
آرش جوانشیر خویی - Tehran University
غلام رضا رفیعی - Tehran University
حسین عبدالحی - سازمان شیلات ایران

تولید حجم عظیمی از پساب در شهر های مختلف جهان، لزوم توجه به بازیافت پساب شهری را به خصوص در کشورهای خاورمیانه که دارای اقلیمی خشک و نیمه خشک هستند، دو چندان کرده است. یکی از مشکلات عمده در پالایش پساب شهری با استفاده از سیستم های تصفیه مرسوم، نیاز اکسیژن شیمیایی و محتوای کربن آلی زیاد در پساب تصفیه شده است که امکان استفاده مجدد از پساب تصفیه شده را با محدودیت هایی مواجه می سازد. پژوهش حاضر به بررسی عملکرد یک سیستم بیودراف، که برای اولین بار بیوفیلم جلبکی به هسته باکتریایی آن اضافه شده، در کاهش نیاز اکسیژن شیمیایی و محتوای کربن آلی از پساب شهری پرداخته است. سیستم تصفیه مشتمل بر چهار بخش شامل: جداساز کف و مواد روغنی، رسوب گیر، تله مواد معلق و یک سازگان بیودراف به عنوان بخش چهارم طراحی و ساخته شد. نتایج به دست آمده در بازه زمانی ۹ روزه آزمایش حاکی از راندمان بالاتر سیستم مورد بررسی در کاهش نیاز اکسیژن شیمیایی و محتوای کربن آلی از پساب شهری نسبت به سیستم های مشابه در زمان برابر بود. راندمان جذب COD و TOC در سیستم، به ترتیب معادل %۵۵/۹۵ و ۸۰%/۹۲ از میزان اولیه آن بود. به طور کلی می توان شرایط مناسب تبادلات گازی با اتمسفر در بیودراف را به همراه همزیستی جلبک و باکتری عاملی برای عملکرد بهتر سیستم طراحی شده نسبت به سیستم های مشابه دانست.

BIODROF, Algal biofilm, Wastewater treatment, Chemical oxygen demand, Total organic carbon, بیودراف, بیوفیلم جلبکی, پالایش پساب, کربن آلی