راضیه محمدی - Payame Noor University
مرتضی یوسف زادی - University of Hormozgan
رویا رضوی زاده - Payame Noor University
فاطمه نژادعلیمرادی - Payame Noor University

یکی از روش های کاهش مصرف کود شیمیایی بدون آسیب به تغذیه گیاه و افزایش جذب مواد مغذی در محصولات، استفاده از محرک های زیستی است. عصاره ی جلبک دریایی ازجمله محرک های زیستی گیاهی است که به دلیل داشتن پتانسیل برای بهبود کارایی استفاده از مواد مغذی، مقاومت در برابر فاکتورهای تنش زا و کیفیت محصول در سیستم های کشاورزی مورد استفاده قرار می گیرد. در این تحقیق اثر عصاره ی آبی ماکروجلبک سبز (Ulva flexuosa) و قهوه ای (Padina) در پنج سطح (رقت های ۰، ۵، ۱۰، ۲۰ و ۴۰ درصد) و همچنین کود شیمیایی NPK در دو سطح (غلظت ۰ و ۶۲۵/۰ میلی گرم بر میلی لیتر) بر رشد گیاه ریحان به مدت ۴۵ روز مورد بررسی قرار گرفت. نتایج نشان داد اثر عصاره جلبک قهوه ای بر جوانه زنی چشمگیرتر بود؛ درحالی که رقت ۵ درصد جلبک سبز باعث افزایش طول ریشه گیاه شد. تیمار با هر دو عصاره ماکروجلبکی موجب بهبود پارامترهای بیوشیمیایی گردید. بیشترین اثر معنی دار عصاره جلبک قهوه ای بر میزان کلروفیل، کاروتنوئید و آنتوسیانین در رقت ۲۰ درصد و بیشترین اثر معنی دار آن بر میزان فلاونوئید، فنل کل و قدرت احیاکنندگی در رقت ۱۰ درصد مشاهده شد.

Antioxidant, Macroalgae, Ocimum basilicum, Biostimulant, آنتی اکسیدان, ماکرو جلبک, ریحان (Ocimum basilicum L), محرک زیستی