عیسی سلگی - دانشگاه ملایر
شکوفه یعقوبی فر - دانشگاه‎ ‎علوم کشاورزی و منابع طبیعی‎ ‎گرگان

فلزات سنگین زیست تخریب ناپذیر هستند و تمایل به انباشت در بافت های موجودات زنده مانند ماهی دارند. بنابراین، با توجه به خطرات گوناگون بهداشتی و مزایای تغذیه ای در ارتباط با مصرف ماهی، ارزیابی فلزات سنگین در بافت های ماهی حائز اهمیت است. هدف از پژوهش پیش رو سنجش و ارزیابی غلظت فلزات سنگین سرب و کادمیوم در عضله ماهی کفال پوزه باریک (Liza saliens) در تالاب بین-المللی گمیشان بود. در این بررسی، در مجموع ۲۳ نمونه ماهی کفال پوزه باریک از ۹ ایستگاه در مکان-های گوناگون جمع آوری شد. نمونه های عضله با روش هضم اسیدی (اسید نیتریک و پرکلریدریک) برای واکاوی توسط دستگاه جذب اتمی به روش کوره گرافیتی (GFAAS) آماده سازی شدند. میانگین غلظت کادمیوم و سرب در عضله کفال به ترتیب ۸۲/۳۵±۲۶/۱۶۳ و ۶۲/۸± ۴۶/۱۲( میکروگرم بر کیلوگرم وزن خشک) به دست آمد. همچنین همبستگی معنی داری بین غلظت فلزات و وزن ماهی مشاهده نشد. بیشترین میزان غلظت این فلزات در ایستگاه های غرب و مرکز تالاب تشخیص داده شد که به نظر می رسد ناشی از انتقال آلاینده ها از آب دریای خزر به این تالاب باشد. غلظت سرب و کادمیوم در عضله این ماهی در مقایسه با استانداردهای پیشنهاد شده توسط WHO، FAO، UK (MAFF) و NHMRC پایین تر بود از این رو به نظر می رسد که مصرف ماهی کفال پوزه باریک خطری برای سلامتی انسان ندارد.

Muscle, Gomishan wetland, Bioaccumulation, Pb, Cd, Leaping Grey Mullet, تالاب گمیشان, تجمع زیستی, سرب, کفال پوزه باریک