علی اکبر هدایتی - گروه شیلات، دانشکده شیلات و محیط زیست، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان
فاطمه دارابی تبار - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی دریا، دانشگاه علوم و فنون دریایی خرمشهر
محمد فروهر واجارگاه - گروه شیلات، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه گیلان

هدف از این مطالعه بررسی اثرات ایمنی بخش پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید بر آسیب های بافتی کبد و آبشش ناشی از غلظت های کشنده سم بوتاکر در ماهی کپور معمولی می باشد. در این بررسی ۱۲۰ قطعه ماهی کپور با میانگین وزنی ۳۱/۰± ۱۳/۶ نگه داری شدند. در طول دوره ی آزمایش فاکتورهای فیزیکوشیمیایی آب اندازه گیری شد. LC۵۰/۹۶h برای سم بوتاکلر ۷۸۵/۰ محاسبه گردید که براساس آن چهار غلظت کشنده  ppm ۰۵/۱، ppm ۱/۱، ppm۲/۱ و ppm ۱۵/۱، هر کدام با سه تکرار برای این بررسی در نظر گرفته شد. بیشترین و وسیع ترین عارضه های مشاهده شده در بافت آبشش شامل هایپرپلازی تیغه اولیه و ثانویه، نکروز، چسبندگی تیغه های ثانویه، تخریب لاملاهای ثانویه و خمیدگی لاملاهای ثانویه بود و در بافت کبد عارضه های خونریزی، نکروز، تخریب سلول های کبدی مشاهده شد. این مطالعه نشان داد که پربیوتیک ایزومالتوالیگوساکارید نمی تواند از میزان آسیب های بافتی کبد و آبشش در برابر غلظت های کشنده سم بوتاکلر بکاهد.

Genetic resources, Isomalto-oligosaccharid, Prebiotic, Poison butachlor, Safety factor, پربیوتیک, ذخایر ژنی, سم بوتاکلر, فاکتور ایمنی