سید نورالدین واحدپور - دانشجوی دکترای، گروه روابط بین الملل، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران.
محسن دیانت - دانشیار، گروه علوم سیاسی، دانشگاه پیام نور، تهران، ایران.
سهیل سهیلی نجف آبادی - گروه حقوق و علوم سیاسی، واحد قشم، دانشگاه آزاد اسلامی، قشم، ایران.

یکی از چالش های نظام بین الملل(سازمان ها و هنجارهای بین المللی و نیز کشورها) در منطقه خاورمیانه و به طور مشخص در افغانستان و سوریه گسترش افراط گرایی( دینی و قومی و ...) است. هر چند این موضوع را از ابعاد مختلفی می توان مورد بررسی قرار داد اما هدف این پژوهش بررسی این مساله در افغانستان و سوریه در چارچوب حقوق بین الملل و راهبرد سیاست خارجی روسیه است. سوال اصلی مقاله این است که موضوع گروه های افراط گرای دینی و اقدامات آن ها و نیز نوع برخورد با آن ها(دولت ها و نهادهای فراملی) در حقوق بین الملل و از طرفی سیاست خارجی خاورمیانه ای روسیه چگونه نگریسته شده است؟ روش انجام این پژوهش کیفی است. روش جمع آوری داده ها نیز کتابخانه ای بوده و برای تجزیه و تحلیل اطلاعات از روش توصیفی تبیینی بهره گرفته شده است. نتایج مقاله نشان می دهد که خطر اصلی افراط گرایی دینی از نظر حقوق بین الملل نقض حقوق بشر، صلح و امنیت بین المللی، تروریسم و آزادی مذهبی در چارچوب گفتمان لیبرالیسم است. از طرف دیگر هر چند روس ها در مسایلی چون مبارزه با تروریسم، روند صلح، منع تکثیر جنگ افزارهای کشتار جمعی، مبارزه با قاچاق مواد مخدر و جرایم سازمان یافته با کشورهای غربی منافع یکسانی دارند، با این حال در مسایلی مثل تغییر نظام های سیاسی، تغییر سیستم های نظامی و گسترش لیبرالیسم غربی در کشورهای منطقه با بهانه مبارزه با افراط گرایی، از نگرانی های مهمی برخوردار هستند.

حقوق بین الملل, سوریه, افغانستان, بنیادگرایی, روسیه