پگاه نیک فر لیالستانی - دانشجو دکتری حقوق بین الملل عمومی، دانشکده حقوق، الهیات و علوم سیاسی، واحد علوم و تحقیقات، دانشگاه آزاد اسلامی، تهران، ایران.
حسن سواری - استادیار گروه حقوق بین الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه تربیت مدرس، تهران، ایران. نویسنده مسئول. رایانامه: savari@modares.ac.ir
محمدحسین رمضانی قوام آبادی - دانشیار گروه حقوق بشر و محیط زیست و حقوق بین الملل، دانشکده حقوق، دانشگاه شهید بهشتی، تهران، ایران. رایانامه: h-ramezani@sbu.ac.ir
علی مشهدی - دانشیار گروه حقوق عمومی و بین الملل، دانشکده حقوق دانشگاه قم، قم، ایران. رایانامه: Droitenviro@gmail.com

زمینه و هدف: یکی از تهدیدها برای زمین، از دست دادن تنوع زیستی است. با عنایت به اینکه اقیانوس ها دارای بیشترین میزان تنوع زیستی هستند و با توجه به ماهیت فرامرزی شان، مدیریت منابع دریایی نیازمند مداخلات در سطوح (ملی، منطقه ای و جهانی) برای کاهش تهدیدات است. بر این اساس به مساله می پردازیم که حفاظت از تنوع زیستی چه نقشی در تحقق توسعه پایدار دارد؟ روش: پژوهش حاضر با روش توصیفی - تحلیلی انجام شده است.یافته ها و نتایج: جهان با چالش های بیشتری مواجه است که عواقب گسترده ای برای بشریت دارد. برخی از این چالش ها اقتصادی - اجتماعی هستند، مانند افزایش فقر و بحران سیاسی و هم چنین چالش های زیست محیطی، مانند آلودگی هوا، تغییرات آب و هوایی و از دست دادن تنوع زیستی. از سویی، حقوق محیط زیست ابزار مهمی برای نظارت و مدیریت توسعه پایدار است که در تعیین خط مشی های حفاظتی محیط زیست و استفاده معقولانه و پایدار از منابع طبیعی موثر است. بر این اساس توسعه پایدار اقیانوس ها و ضابطه مند نمودن از طریق اعمال حاکمیت قانون، یکی از پدیده های نوین در حقوق بین الملل دریاها به شمار می رود. بیانیه های استکهلم ۱۹۷۲، ریو ۱۹۹۲، ژوهانسبورگ ۲۰۰۲، دستیابی به توسعه پایدار را مستلزم حفاظت از محیط زیست عنوان نموده و خواستار جهت گیری حقوق بین الملل محیط زیست در راستای مفهوم توسعه پایدار گردیده است. به علاوه کنوانسیون های دیگری مانند حقوق دریاها، لندن، بازل، ناگویا و کارتاهنا نیز در صدد قاعده مند نمودن حفاظت از محیط زیست و تنوع زیستی هستند که توانسته اند در مقررات داخلی دولتها در این خصوص تحول ایجاد نمایند.

آب های آزاد, توسعه پایدار, تنوع زیستی, محیط زیست, قوانین بین المللی