سیدعبدالخالق یادگارنژاد - کارشناس ارشد جنگل شناسی و اکولوژی جنگل، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
خسرو ثاقب طالبی - دانشیار پژوهش، موسسه تحقیقات جنگلها و مراتع کشور، سازمان تحقیقات، آموزش و ترویج کشاورزی، تهران، ایران
حشمت اله حیدری - دانشیار، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
محمدهادی معیری - دانشیار، دانشکده علوم جنگل، دانشگاه علوم کشاورزی و منابع طبیعی گرگان، گرگان، ایران
سیدمحمد مرتضوی - کارشناس ارشد، معاونت فنی مناطق مرطوب و نیمه مرطوب، سازمان جنگلها، مراتع و آبخیزداری کشور، چالوس، ایران

پژوهش پیش رو با هدف ارزیابی شیوه d۱۵ و پایش تغییرات به وجودآمده در اثر اجرای آن در دانگ اصلاحی سری یک طرح جنگل داری لوه انجام شد. نمونهبرداری به روش منظم- تصادفی با قطعه نمونه های دایرهای شکل ۱۰ آری برای آماربرداری توده جنگلی و یک آری برای زادآوری با شبکه آماری ۲۰۰ × ۱۵۰ متر اجرا شد. براساس دادههای موجود در سابقه طرح و دادههای به دست آمده از آماربرداری کنونی، زادآوری، رویه زمینی، حجم، ترکیب و پراکنش در طبقات قطری در سال های ۱۳۶۱ و ۱۳۸۹ با آزمون های تی و مربع کای مورد مقایسه قرار گرفت. نتایج نشان داد که در اثر اجرای این شیوه، پراکنش درختان در طبقات قطری گونهها در سال های ۱۳۶۱ و ۱۳۸۹ با وضعیت نرمال در یک توده همسال اختلاف معنیداری داشت. تغییرات رویه زمینی شیردار، کرب، ملج و ممرز دارای اختلاف معنیدار بود، اما تغییرات گونههای دیگر معنیدار نبود. حجم بلندمازو، شیردار، ملج، ممرز و حجم کل اختلاف معنیدار داشتند. میانگین ارتفاع توده و تعداد در هکتار افزایش یافته بود و براساس دادههای زادآوری، با گذشت زمان ترکیب توده به سمت ممرز- بلوط تغییر کرده بود. همچنین در اثر اجرای روش d۱۵ ترکیب توده تغییر کرده بود. تنوع گونهای به ضرر گونههای غالب بود. ساختار توده تغییر زیادی کرده بود و زادآوری مستقرشده به نحو مطلوبی مدیریت نشده بود. برای مدیریت آینده این تودهها، به منظور تقویت پایه های بلندمازو و پهن برگان مرغوب، عملیات پرورشی به مدت ۲۰ تا ۳۰ سال با انتخاب مثبت از بالا پیشنهاد میشود تا توده به ساختار و وضعیت مطلوب برسد و سپس برای تودهها برنامهریزی مناسب انجام شود.

بلندمازو, دانگ اصلاحی, طرح جنگل داری, مدیریت