سارا عزیزی قلاتی - کارشناس ارشد سنجش از دور، دانشگاه شهید چمران اهواز
کاظم رنگزن - هیات علمی دانشگاه شهید چمران اهواز
ایوب تقی زاده - مربی، دانشکده علوم زمین، دانشگاه شهید چمران اهواز، اهواز، ایران.
شهرام احمدی - دانشجوی دکترای جنگلداری، دانشکده منابع طبیعی، دانشگاه تهران، کرج، ایران.

پیش بینی و ارزیابی پتانسیل الگوهای کاربری زمین از طریق مدل سازی می تواند به برنامه ریزان محیط زیست و مدیران منابع طبیعی برای تصمیمات آگاهانه تر کمک کند. هدف از این پژوهش استفاده از روش رگرسیون لجستیک در مدل سازی تغییرات کاربری اراضی منطقه کوهمره سرخی استان فارس است. بدین منظور نقشه های کاربری اراضی با استفاده از تصاویر لندست در سه دوره زمانی مربوط به سال های ۱۳۶۶، ۱۳۷۹ و ۱۳۹۱ تهیه شدند. سپس صحت سنجی نقشه ها و آشکارسازی تغییرات انجام شد. نتایج آشکارسازی تغییرات دوره اول (۱۳۶۶ تا ۱۳۷۹) با ضریب کاپای ۸۳ نشان می دهد که بیشترین افزایش مساحت در ناحیه مرتع (۴۲۲۴/۲۴ هکتار) و بیشترین کاهش مساحت در ناحیه جنگل (۳۹۵۳/۷۵ هکتار) رخ داده است. براساس این تغییرات و انتخاب ۱۰ متغیر مستقل، مدل سازی پتانسیل تبدیل کاربری برای سال ۱۳۹۱، با استفاده از روش رگرسیون لجستیک در مدل LCM انجام شد، سپس با روش زنجیره مارکوف نقشه کاربری اراضی برای سال ۱۳۹۱ پیش بینی شد. نتیجه ماتریس خطا بین نقشه به دست آمده از مدل سازی و نقشه کاربری اراضی استخراج شده از تصویر لندست۱۳۹۱، ضریب کاپای ۷۵ است. در مرحله بعد نتایج آشکارسازی تغییرات دوره دوم (۱۳۷۹ تا ۱۳۹۱) با ضریب کاپای ۸۸ نشان داد بیشترین افزایش مساحت در ناحیه مرتع (۱۸۷۱/۸۲ هکتار) و بیشترین کاهش مساحت در ناحیه جنگل (۳۰۸۲/۰۵ هکتار) رخ داده است. باتوجه به تغییرات دوره دوم، نقشه کاربری اراضی برای سال ۱۴۰۳ پیش بینی شد و مشخص شد که بیشترین تغییر کاربری نسبت به سال ۱۳۹۱ در ناحیه کشاورزی آبی است.

آشکارسازی تغییرات, مدلLCM, رگرسیون لجستیک, منطقه کوهمره سرخی