زهرا زالی محمدآباد - دانش آموخته کارشناسی ارشد، دانشکده علوم انسانی، واحد مراغه، دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران
احسان جاوید - استادیار گروه حقوق بین الملل، دانشکده علوم انسانی، واحد مراغه،دانشگاه آزاد اسلامی، مراغه، ایران.

تبعیض و نژاد پرستی تجلی رفتاری تعصب است که فرض می کند اعضای دسته های نژادی ویژگی های متمایری دارند و این تفاوت ها منجر به پایین تر بودن برخی از گروه های نژادی نسبت به دیگران می شود. نژادپرستی به طور کامل شامل واکنش های عاطفی منفی به اعضای گروه، پذیرش کلیشه های منفی و تبعیض نژادی علیه افراد است، که در برخی موارد منجر به خشونت می شود. سوال این است که قوانین بین المللی حقوق بشر چگونه می تواند نقش مهمی در هدایت دولت ها من جمله آمریکا در برابری و عدم تبعیض بعنوان عنصر اساسی حقوق بین الملل بشر ایفای نقش نماید؟ تبعیض و نژادپرستی شامل رفتارهای منفی، خصمانه و آسیب رسان به اعضای گروه های طرد شده است. حق برابری و عدم تبعیض عنصر اساسی حقوق بین الملل حقوق بشر است که بخش اساسی حمایت بین المللی از حقوق بشر بوده و در اعلامیه جهانی حقوق بشر ۱۹۴۸ و میثاق بین المللی مدنی و سیاسی ۱۹۶۶ ذکر شده است. اصل برابری و عدم تبعیض تضمین می کند با افرادی که در شرایط مساوی هستند در قانون و عمل به یکسان برخورد شود. همه مردم حق دارند با آنها یکسان رفتار شود. این بدان معنی است که قوانین، سیاست ها و برنامه ها نباید تبعیض آمیز باشند و همچنین مقامات دولتی نباید قوانین، سیاست ها و برنامه ها را به شیوه ای تبعیض آمیز یا خودسرانه اعمال یا اجرا کنند.

تبعیض، نژادپرستی، حقوق بین الملل بشر، اصل برابری