رفیده قاضی زاده - کارشناسی ارشد معماری، دانشگاه مازندران، مازندران، ایران
سیدعلی سیدیان - دکتری معماری، استادیار و عضو هئیت علمی دانشگاه مازندران، مازندران، ایران

فضاهای جمعی از عناصر مهم مجتمع های مسکونی به شمار می روند، اجتماع پذیری فضاهایجمعی نشان دهنده موفقیت این گونه فضاهاست، حضور گروه های مختلف مردم سبب برتری این گونهفضاها می شود. هدف این پژوهش مبتنی بر شناسایی راهکارهای طراحی جهت اجتماع پذیری فضاهایجمعی است، تا این گونه فضاها را تبدیل به فضایی جامعه پذیر سازد. لذا پس از بررسی موضوع وشناسایی و استخراج عوامل موثر بر اجتماع پذیری فضاهای جمعی و همچنین شناسائیراهکارهای طراحی جهت الویت بندی این راهکارها براساس تاثیر این عوامل بر اجتماع پذیری فضاهایجمعی که با تکمیل پرسشنامه به صورت تصادفی ساده، بین تعداد ۱۶۵ نفر از متخصصان معماریصورت گرفت. لذا راهکارهایی را که بیشترین تاثیر را در اجتماع پذیری ۴ فضای جمعی (حیاط، لابی،مشاعات و بام) در مجتمع های مسکونی دارند استخراج شده اند. بدین ترتیب وجود فضای بازی کودکان،فضای سبز، زمین ورزش، وجود صندلی و سایر مبلمان، فضاهای ورزشی در حیاط، فضای بازی کودکان،سالن چند منظوره، استخر و سونا، فضای ورزش و لابی آسانسور در لابی، تراس عمومی، فضای انعطافپذیر، نورپردازی، گلخانه، جانمایی گل و آکواریوم در مشاعات، باغ بام، آلاچیق روی بام، نشیمنعمومی، فضای نشستن و مبلمان و برگزاری مراسم در بام نقش به سزایی در اجتماع پذیری فضاهایجمعی در (حیاط، لابی، مشاعات و بام) دارد.

فضاهای جمعی، اجتماع پذیری، مجتمع های مسکونی، پایداری اجتماعی