سحر کوثری - دانشگاه تهران

سیاست گذاران باید برای آینده های مبهم و نامشخص سیاست گذاری کنند. با توجه به اینکه پژوهشگران آینده پژوه نقش مهمی در فرایند سیاست گذاری دارند؛ اما همچنان آینده پژوهی جزئی از سیاست گذاری تلقی نمی شود. هدف این مقاله شناسایی عوامل بهبود دهنده رابطه آینده پژوهی و سیاست گذاری است. شناسایی این عوامل با روش مطالعات کتابخانه ای و گروه کانونی انجام شده است. ۷۰ عامل بهبود دهنده ارتباط بین دو حوزه مطالعات آینده و سیاست گذاری شناسایی شدند که از میان آن ها ۸ عامل به طور مشخص بهبود دهنده ارتباط بین تحلیل سیاست و مطالعات آینده هستند که ضعیف ترین ارتباط را دارند؛ این عوامل عبارتند از: سطح عدم قطعیت، نوع نگاه و قضاوت ذهنی نسبت به آینده، نوع تحلیل سیاست، شرایط محیط سیاست گذاری نسبت به آینده، رویکرد بازیگران نسبت به آینده، درک سیستم در مواجهه با موضوعات آینده، شرایط نهادی بازبودن نسبت به آلترناتیوها و چشم انداز زمانی نسبت آینده. پس از آن بدیلهای هریک از این عوامل به منظور گستردگی بینش نسبت به آینده استخراج شده است که می تواند مبنای سناریوهای مختلف مدل های تصمیم گیری پیش نگرانه در پژوهش های آتی باشد.

کلمات کلیدی: مطالعات آینده، سیاست گذاری، تحلیل سیاست، عوامل کلیدی