سجاد بهرامی

انتشار گازهای گلخانه ای ناشی از مصرف انرژی، طی سال های اخیر، در ایران و جهان افزایش قابل توجهی داشته است. افزایش تقاضای جهانی انرژی از سوخت های فسیلی نقش مهمی در روند صعودی انتشار CO۲ دارد. با بسط و گسترش معضلات محیط زیستی ناشی از فعالیت های بشر مشخص شده است که فعالیت های اقتصادی بدون توجه به محدودیت های محیط زیست نمی توانند ادامه پیدا کنند. به همین دلیل استفاده از سازوکارهای بازار و ابزارهای اقتصادی و همچنین قانون و مقررات برای استفاده عقلایی از مواهب منابع طبیعی در کانون توجه بسیاری از دولت های جهان قرار گرفته است. طبق مطالعات گذشته، ابزارهای اقتصادی کارآمدترین راه حل را برای کنترل و کاهش انتشار گازهای گلخانه ای ارائه می دهند که دو فرم اصلی این ابزارها شامل مالیات بر آلودگی و مجوزهای قابل مبادله می شود. روش تحقیق مورد استفاده در این مقاله بیشتر اسنادی- تحلیلی است که سعی بر آن شده است با توجه به اسناد و قوانین و مقررات به ضرورت و نقش ابزارهای اقتصادی در کاهش آلودگی های محیط زیست تاکید شود. در واقع در این تحقیق مفاهیم و ابزارهای اقتصادی موثر در کاهش آلودگی های محیط زیستی مورد بحث و بررسی قرار گرفته و به نقش این ابزارهای اقتصادی در نیل به کاهش انتشار گازهای گلخانه ای و جایگاه آن ها در نظام برنامه ریزی کشور پرداخته شده است.

واژگان کلیدی: گازهای گلخانه&#۱۷۲;ای، ابزارهای اقتصادی، مالیات، مجوزهای قابل مبادله