ابراهیم لطیفی خواه - دانشجوی سابق دکتری علوم باغبانی، گرایش میوه کاری بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز و عضو هیئت علمی مرکز تحقیقات
سعید عشقی - استاد بخش علوم باغبانی، دانشکده کشاورزی، دانشگاه شیراز
علی قرقانی - دانشیار بخش علوم باغبانی دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز
فاطمه رزاقی - استادیار بخش مهندسی آب دانشکده کشاورزی دانشگاه شیراز

گیاهان توت فرنگی با محلول غذایی هوگلند، که با افزودن نمک طعام هدایت الکتریکی آنها تنظیم و برابر با ۴۵/۱، ۳۸/۳، ۵۳/۴ و ۹۵/۵ دسیزیمنس بر متر بود، به مدت پنج ماه تغذیه شدند. برای آبیاری تیمار شاهد از محلول غذایی هوگلند بدون افزودن نمک طعام استفاده شد. شوری باعث کاهش رشد و عملکرد در گیاه توتفرنگی شد. با این حال، مقدار کاهش بر اساس نوع رقم متفاوت بود. به عنوان مثال، در هدایت الکتریکی ۳۸/۳ دسیزیمنس بر متر، در رقمهای کاماروسا، چندلر و سلوا، وزن خشک شاخساره به ترتیب ۴۲، ۴۵ و ۴۸ درصد پایینتر از شاهد بود. عملکرد توتفرنگی در رقم کوئینالیزا و میشنری در شوری ۵۳/۴ دسیزیمنس بر متر به میزان ۵۴ درصد کاهش یافت. نتایج نشان داد که رقمهای آروماس، پاروس، کاماروسا و کردستان نسبت به تنش شوری متحمل بودند؛ در حالی که رقمهای کوئینالیزا و میشنری نسبت به تنش شوری حساستر بودند. رقمهای پاجرو، گاویوتا، سلوا و چندلر نسبت به تنش شوری به طور نسبی متحمل بودند.

توتفرنگی, تحمل به شوری, صفات ریخت شناسی, طبقه بندی, هوگلند