زرین اسدی - دانشجوی دکتری رشته الهیات ومعارف اسلامی گرایش فقه ومبانی حقوق اسلامی

بی سوادی را می توان ناتوانی در خواندن یا نوشتن تعریف کرد. اخیرا بی سوادی به توانایی درک آنچه می خواند یا می نویسد ارتقا یافته است. طبق جدیدترین آمار، درکل کشور ایران حدود ۷.۵ میلیون نفر بی سواد هستند یعنی خواندن و نوشتن به زبان فارسی را بلد نیستند. (روزنامه همشهری، ۱۳ /۲/ ۱۴۰۲)این پژوهش درصدد پاسخ دادن به این پرسش ها است: ۱.چه دلایلی موجب سطح بالای بی سوادی در ایران است؟۲.راهکارهای حل مشکلات برای باسواد شدن در زیست بوم جدید چیست؟ در انجام این پژوهش، از شیوه نظری توصیفی – تحلیلی برپایه مطالعات کتابخانه ای استفاده شده است. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که برای حل معضل بزرگ بی سوادی، باید فقر فرهنگی و مادی با همکاری روحانیون و سخنرانان و بخش خصوصی و دولتی و مردم و بسیج عمومی از بین برود تا زمینه برای تحصیل حانوارهای بی سرپرست و فقیر آماده شود، همچنین با استفاده از ابزارهای دیجیتال و شبکه های اجتماعی به کمک آموزش و پرورش سنتی رفت و با بی سوادی در سطح کلان مبارزه نمود.

روش های جدید آموزش، ابزارهای دیجیتال، پرورش، سوادآموزی، فناوری اطلاعات