مرتضی صالحی سربیژن

از اهداف اصلی هر کشوری داشتن رشد اقتصادی بالا و رسیدن به سطوح توسعه یافتگی می باشد که از ضرورت های دسترسی به این اهداف، استفاده بهینه از منابع موجود در کشور و راهکار آن بهبود و ارتقای بهره وری است. از این رو این مقاله به بررسی و مدل سازی منابع بهره وری نیروی کار با بکار بردن داده های سری زمانی از سال ۱۳۳۸ تا سال ۱۳۹۴ می پردازد. بهره وری نیروی کار با استفاده از اطلاعات تکنولوژیکی، موجودی واقعی سرمایه و تجارت آزاد در دو حالت کوتاه مدت و بلندمدت به وسیله مدل های اقتصاد سنجی تخمین زده می شود. نتایج تخمین بلندمدت و کوتاه مدت نشان می دهد اگر ارزش موجودی واقعی سرمایه، تجارت و اطلاعات تکنولوژیکی برای هر واحد نیروی کار به اندازه ۱۰% افزایش یابد، بهره وری نیروی کار به تقریبا ۹ % ، ۲% و۱ % در بلند مدت و اندازه ۷/۲ % و۲/۶ % در بهره وری نیروی کار کوتاه مدت می شود. ثبات ساختاری ضرایب و مدل تخمین زده شده کوتاه مدت با استفاده از آزمون کاسام و تخمین های بازگشتی این کار انجام شده است. نتایج حاکی از ثبات بودن مدل و ضرایب کوتاه مدت به لحاظ ساختار هستند.