هادی دادمهر

پانزده سال پیش در سال ۲۰۰۰ میلادی رهبران جهان در اجلاس هزاره ملل متحد در مورد تلاش برای دستیابی به مجموعه ای از اهداف توسعه ای قابل نیل در زمانی محدود و مشخص توافق کردند. در این راستا در حالی که بشر می بایست تا سال ۲۰۱۵ میلادی به نتایج موفقیت آمیزی در مبارزه با فقر، گرسنگی، بیماری، بیسوادی، تخریب محیط زیست و تبعیض علیه زنان دست می یافت متاسفانه در کثیری از حوزه ها نتایج مطلوب حاصل نگردید. این نوشتار تلاشی است از جانب محقق برای برجسته ساختن زمینه های مغفولی که امکان نیل به اهداف توسعه را خصوصا در کشورهای اسلامی از طریق رجوع به آموزه های شریعت هموار خواهد ساخت. مفروض نظری مقاله این خواهد بود که در جوامع مسلمان می توان با بهره گیری از ظرفیت های نظام اعتقادی مسلمین به گونه ای اقدام کرد که احساس مسئولیت و اقدام عملی شهروندان برای عملیاتی کردن این اهداف برانگیخته شود. برای اثبات این فرضیه تلاش می شود تا مبتنی بر آموزه های اعتقادی و ایمانی، ضمانت اجراهای موثری برای التزام درونی دینداران به مشارکت در امور توسعه جوامع مسلمان به دست داده شود.